Djelimady Tounkara is misschien wel de grootste gitarist die Mali voortgebracht heeft! Zijn gitaarspel is heel expressief en gevarieerd, zowel akoestisch als elektrisch. Het bekendst is hij als solo-gitarist van de Super Rail Band de Bamako, de beroemdste ‘pop’groep van Mali in de jaren ’70. De Rail Band vermengde traditionele mandingue met Westerse stijlen, waarin de elektrische gitaar en koperblazers een prominente plaats kregen. Moderne dansmuziek zoals we die ook kennen van vergelijkbare ensembles uit bijvoorbeeld Senegal (Orchestre Baobab) en Guinée (Bembeya Jazz). In 1993 maakte Djelimady Tounkara samen met Bouba Sacko (mandingue gitaar) en Lafia Diabaté (zang) een bluesy, akoestisch album onder de naam Bajourou. Zijn grote veelzijdigheid komt echter het best tot uiting op zijn twee recentste solo-albums: Sigui (2001) en Solon Kono (2005). Twee topalbums, waarop we heel frisse mandingue-melodieën aantreffen, vermengd met subtiele invloeden van o.a. latin en flamenco, uitgevoerd met enkele fijne zangers en zangeressen, waaronder zijn dochter Mariam Tounkara. In 2006 schitterde hij op het Afrikafestival in Hertme met die muziek! Het Djelimady Tounkara blues project is een nevenproject, waarmee we hem gisteren bezig zagen in het Zuiderpershuis. We kregen een volledig instrumentale gitaarset voorgeschoteld, in Bajouroustijl. Enkel een tweede gitaar, een basgitaar en een ngoni ondersteunden het gitaarspel van Djelimady Tounkara. We herkenden de intro in flamencostijl van Mande Djeliou (uit 'Sigui'). We hoorden een uitgeklede versie van het fantastisch nummer Fanta Bourama (de opener van 'Solon Kono'). Ook de twee instrumentale nummers uit 'Sigui' (Samakoun en Yamaryo) passeerden de revue. Voor de rest waren er nog enkele pure bluesnummers, een vleugje latin en als buitenbeentje een deuntje in de stijl van Django Reinhardt, waarbij er vrolijk op los geïmproviseerd werd. De algemene sound leunde nog het meest aan bij het Bajourou album. Alles bij elkaar was het toch wat saai, ondanks het onovertroffen en zeker afwisselende gitaarspel van Djelimady Tounkara. Volgende keer hoop ik dat hij zijn dochter meebrengt! Nu was het uiteindelijk meer een ‘showcase’ van een gitarist die eigenlijk niets meer te bewijzen heeft! Bekijk hem hieronder tijdens zijn optreden in 2006 op het Afrikafestival in Hertme, voor mij het beste concert van dat jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten