Cimarron is een groep uit Colombia, waar ze beschouwd worden als één van de beste muzikale vertegenwoordigers van de Llanera. De Llanera zijn veeboeren (gaucho’s) die de vlakte langs de Orinoco rivier bewonen en afstammen van Spaanse kolonisten, Afrikaanse slaven en de oorspronkelijke Indiaanse bevolking. De swingende muzikale smeltkroes die daaruit voortkomt wordt Joropo genoemd, een sprankelend samenspel van harpen en kleine gitaren, opgezweept door percussie, uitbundige zang en dans, waarbij het voetenwerk een beetje aan flamenco doet denken. De ritmes zijn heel complex en soms een beetje tegendraads. Met het ijzersterke album ‘Si Soy Llanero’ (2004) werd Cimarron genomineerd voor een Grammy in de categorie ‘beste traditionele wereldmuziekalbum’. Ondertussen is de line-up drastisch gewijzigd. Oprichter en leider Carlos Rojas (harp) en Ana Veydo (zang) zijn nog van de partij, maar voor de rest bestaat de groep op dit moment uit allemaal jonge muzikanten. Gisteren traden ze op in het Cultuurcentrum Leopoldsburg. Tegelijk is dit spontane, energieke volksmuziek, maar de vele solo’s en improvisaties op harp, cuatro en bandola (kleine gitaren) maken er toch ook een soort gestileerde showcase van. De temperamentvolle zangeres Ana Veydo heeft charisma en veel pit, maar ze verdween wat te vaak van het podium. Toch hebben we voluit genoten van het geheel, de muzikanten speelden subliem en hun bruisend enthousiasme liet de vonk overspringen op de zaal. Na het concert mochten ze daarom nog heel wat ceedeetjes slijten! En niet te vergeten, een aantal van deze muzikanten zijn heel knappe jongens! Hieronder een drietal filmpjes. In één ervan zie je Cimarron aan het werk tijdens het Smithsonian Folklife Festival (2009). De zanger uit dat filmpje was er gisteren spijtig genoeg niet bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten