Solon Lekkas @ Art Base (Brussel)

Foto: Bobtje Blues Rebetika

Hoe hij het doet weet ik niet, maar we kunnen er niet naast kijken dat Frans De Clercq er altijd maar weer in slaagt de meest opvallende artiesten naar zijn kleine zaaltje Art Base te lokken. Gisteren zaten we op de eerste rij voor Solon Lekkas.  Dit is een zanger uit de buurt van Mytilini (Lesbos). Dat Grieks eiland ligt in de Egeïsche Zee, niet ver van Turkije en het Midden-Oosten en dat is te horen aan de heel speciale muziek die er al eeuwenlang gemaakt wordt. Solon Lekkas (65) staat geboekstaafd als de meest authentieke zanger van dit unieke, traditionele repertoire, dat bestaat uit Zeibekiko, Karsilamas en amanédhes (café-Aman). Dat Solon Lekkas inderdaad niet van de minsten is, bewijst het gegeven dat hij zich tijdens dit concert liet begeleiden door twee topmuzikanten binnen het traditioneel Grieks repertoire, namelijk Kyriakos Gouventas  (viool) en Andreas Katsigiannis (sandouri, een soort cimbalom).

Dit was een intrigerend concert. Eerst kregen we enkele instrumentale stukjes voorgeschoteld, die meteen duidelijk maakten dat beide muzikanten hun instrument virtuoos bespelen. Solon Lekkas maakte zijn entree met een dansje (de zeibekiko, waarvan op youtube veel filmpjes te bewonderen zijn, bijvoorbeeld hier). Toen hij zijn eerste lied inzette moest ik even denken aan de herkenbare klank van een Muezzin die oproept tot het gebed. Solon beschikt zo te horen over een op het eerste gezicht  bevreemdend hoge, maar tegelijk breekbare en heel emotionele stem. Zo een stem heeft regelmatige smering nodig en dan bieden enkele glaasje ouzo soelaas. Voor de pauze moest hij nog op gang komen, maar tijdens het tweede deel was het genieten troef. We lieten ons meeslepen door de hartverscheurende ‘aman aman’-klanken, o.a. tijdens de klassieker Pergamos, een lied dat ik herkende, want net als een hele resem andere amanédhes is deze melodie ook regelmatig te horen in de Smyrna variant (het huidige Izmir) van het Rebetiko repertoire. De onderliggende structuur (gespeeld op de sandouri) bij enkele stukken vertoont ook gelijkenissen met Arabo-Andalusische muziek. Het concert werd afgesloten met s'Agapo, een hymne die ongeveer elke Griekse artiest wel eens gezongen heeft.

Nog een plezant verhaal in de marge is dat we op het podium een juten zak met Griekse opschriften zagen liggen. Frans wist ons te vertellen dat Solon Lekkas olijven kweekt en ze in dergelijke zakken met zijn paard naar de stad brengt. Hij had zijn eigen olijven meegebracht naar Brussel, samen met gezouten vis (makreel). Dit mengsel heeft hij nodig om voldoende speeksel aan te maken, zodat zijn stem optimaal in vorm blijft. De ouzo had hij ook bij …

Kortom, dit was een hartverwarmend optreden door een authentieke volkszanger! Met dank aan Art Base voor de unieke kans om zoiets in Brussel live te mogen meemaken!

Een vierdelige documentaire over Solon Lekkas kan je hier bekijken: deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4.