‘Canibalismo’ van Chicha Libre

Ook in Peru kennen ze een variant van de typisch Colombiaanse cumbia. Ze noemen het chicha naar een Incadistillaat op basis van maïs. Een mooie selectie kan je beluisteren op de compilaties The Roots of chicha 1 & The roots of chicha 2, samengesteld door de in Frankrijk geboren New Yorker Olivier Conan. Chicha wordt beschreven als ‘a style that put surf guitar, rainforest psychedelics and Andean flavor to a cumbia beat’, het gaat dus om cumbia die opgeleukt wordt met psychedelische orgeltjes en surfgitaartjes. Dat resulteert in een geluid dat mij onmiddellijk terugkatapulteert naar de plaatselijke kermissen uit mijn kinderjaren, met de alomtegenwoordige popcorn, waarmee ik de vrolijke muziek bedoel die er gretig uit de boksen schalde.

Sterk gebeten door het genre, ging Olivier Conan meteen aan de slag met zijn eigen band Chicha Libre. Het titelnummer waarmee ze op hun debuutalbum Sonido Amazonico (2008) van wal steken is een redelijk getrouwe cover van de chichaklassieker van Los Mirlos. Hiermee opent ook The roots of chicha 1. Verder passeren enkele eigen nummers de revue, naast bewerkingen van seventies pop (Popcorn Andino, jawel!), Frans chanson (Indian Summer naar L'été Indien van Joe Dassin) en zelfs chicha rendities van Satie en Ravel. Ze bedienen zich dus gretig van de opgeduikelde oude chicha om met een nieuw geluid voor de dag te komen, campy retrokitsch die vooral heel grappig aandoet.

Hun nieuwe cd Canibalismo borduurt verder op hetzelfde elan, maar betekent tegelijk een flinke stap vooruit. De opbouw van de nummers verraadt meer diepgang en het klinkt allemaal stukken snediger. Met Muchachita del Oriente zetten ze wederom de kiezen in een chichahit van Los Mirlos en ook het Franse chanson is van de partij, inclusief Conan's parlando als Serge Gainsbourg kloon in het ijzersterke L'Age d'Or. Nog een hoogtepunt is Danza del Millonario, waarin sporen Manu Chao en B52's opduiken. Ongelooflijk hoe verfrissend ze bij Chicha Libre al die invloeden integreren. De Oosterse exotica in Depresión Tropical is nog een mooi voorbeeld maar wat te denken van La Danza de Don Lucho, ogenschijnlijk een banale Andes fluitdeun, maar in het midden transformeert het nummer en ontwaren we gitaarecho’s uit West-Afrika, meer bepaald het gouden tijdperk van de grote orkesten zoals Bembeya Jazz en Rail Band. Tenslotte spelen ze het zowaar klaar om Wagner te laten swingen in hun door de mangel gedraaide pastiche The Ride of the Valkyries.

Met Canibalismo levert Chicha Libre een staalkaartje perfecte pop af. Puur, pretentieloos, maar eveneens intelligent en niet verstoken van inhoud, subtiele accenten en fijne humor!

Beide albums van Chicha Libre zijn uitgegeven bij het avontuurlijke Belgische label Crammed Discs.


http://chichalibre.com
http://www.myspace.com/chichalibre
http://www.youtube.com/user/chichalibre1

Tenslotte nog een tip!
Ook in Groot-Brittannië wordt met succes op de 'chicha'kar gesprongen. De jongens van Los Chinches hebben al enkele gesmaakte concerten in de Benelux achter de rug en hun debuutalbum zou eerstdaags moeten verschijnen.Download hier alvast een gratis nummer.