Music Meeting vindt al sinds 1985 jaarlijks plaats in Nijmegen. Het festival krijgt gemakshalve het label wereldmuziekfestival opgeplakt, omdat artiesten en muziekgenres uit heel de wereld er aan bod komen, maar eigenlijk streeft de organisatie in de eerste plaats naar vernieuwende muzikale ontmoetingen. Dan slaat de schrik mij een beetje om het hart en schieten me allerlei geforceerde experimenten door het hoofd. Tegelijk waaien alsmaar meer positieve ervaringen over Music Meeting onze richting uit. Hoog tijd dus om zelf polshoogte te gaan nemen en ons een Pinksterweekend lang te laten onderdompelen in een bad met verrassende kruisbestuivingen!
Op zaterdag 18 mei arriveren we in de late namiddag op een nagenoeg leeg festivalterrein. Het grijze (vooral steenkoude) weer zal daar wel voor iets tussen zitten. Gelukkig kunnen we voor de interessantste optredens terecht in een grote tent (Apollo). Nynke Laverman mag de spits afbijten met Friese chansons uit haar laatste album Alter (Crammed). Geen geitenwollensokkenfolk, zoals de traditionele klederdracht op de hoesfoto suggereert, maar warme, zuiderse melancholie. We lezen dat de 33-jarige zangeres in Nederland bekendheid verwierf door fado met Friese teksten te zingen. Op Alter werkt ze samen met de bekende Spaanse producer en flamencogitarist Javier Limón. Op Music Meeting wordt ze omringd door een andere Spaanse gitarist en een accordeonspeler uit Moldavië, bijgestaan door twee Nederlandse muzikanten op percussie, 'Nordse Balke' en marimba. In de sound schemert fado door, naast speelse snuifjes flamenco, tango en Oost-Europese invloeden. Maar Nynke Laverman is vooral zichzelf, namelijk een brok poëzie en pure emoties! Ze zingt over de natuur, de liefde en nieuw leven en je hoeft de teksten niet te verstaan, de klanken roepen als vanzelf de erbij horende Friese landschappen op. De sobere stukken laten haar prachtige, sensuele stem het best uit de verf komen. Een ontroerend moment volgt als Nynke het heeft over de Friese dichter Tsjebbe Hettinga die haar liefde voor taal, klank en betekenis aanwakkerde met woorden, die zo mooi waren dat ze erin wilde wegkruipen. Tsjebbe Hettinga overleed op 7 maart 2013.
Het volgende concert dat we zeker niet willen missen is dat van Jupiter & Okwess International (Congo). Vorig jaar zorgde Jupiter Bokondji met zijn groep immers voor dé revelatie op het Afrikafestival in Hertme. Eerst begeven we ons naar ‘Movie Meeting’, de filmtent waar Jupiter's dance (2006) vertoond wordt. In die documentaire gidst Jupiter de toeschouwer door achterbuurten van Kinshasa, waar in elke hoek muzikaal talent verstopt lijkt te zitten. Onder hen figureren enkele leden van Staff Benda Bilili (toen nog niet ontdekt, vandaag spijtig genoeg alweer ontbonden). We zien ook een piepjonge Roger Landu in de weer met zijn Satonge.
Na deze leuke film zijn we helemaal klaar voor het concert van Jupiter & Okwess International in de Apollo. Ze vliegen er net als vorig jaar flink in. Enkel begeleid door gitaren en percussie, heeft Jupiter een wilde hutsepot van traditionele ritmes met rock, reggae, psychedelica en afrofunk in de aanbieding, maar het klinkt allemaal gestroomlijnder en gelikter dan de vorige keer. De ongecontroleerde gekte is wat naar de achtergrond geduwd, toch blijft het fris en aanstekelijk. Jupiter grossiert nog altijd in Duitse oneliners, zoals het met ‘Ich bin ein Berliner’opgetuigde the world is my land of Margerita ('Ich liebe dich'), nummers die prijken op de pas verschenen cd 'Hotel Univers'. Daaruit schuiven ze Bapasi als hit naar voren, een op Soul Makossa geënte deun die een tweede keer langskomt in de bisronde.
Een hemelse stem verleidt ons naar het openluchtpodium Mondo, waar het RomaNeno Project (Bulgarije) net begonnen is. De stem komt van niemand minder dan Neno Iliev, de blinde zanger die vroeger lid was van het Martin Lubenov Orkestra. Neno Iliev speelt accordeon en wordt verder begeleid door trompet, trombone, contrabas, drums en keyboards. Wellicht is het de bedoeling om Bulgaarse zigeunermuziek in een jazzy jasje te wikkelen, het resultaat helt echter naar goedkope variété, inclusief cheesy keyboards! De kippenvelvocalen maken er uiteindelijk toch een aangenaam concert van. De set bestaat zowel uit traditionele liederen als eigen composities. We herkennen o.a. het onvermijdelijke Djelem Djelem en Nanaj Parare, een Romaversie van Don't worry, be happy.
Een aangename eerste festivaldag zit erop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten