 |
| Foto's: Maarten Kerkhof |
Tijdens het eerste weekend van juli waren we present in het Nederlandse Hertme voor de vijfentwintigste editie van het Afrikafestival. Het verslag van zaterdag 6 juli kon je vorige week al lezen op deze blog. Ook op zondag bleven de weergoden gunstig gestemd, het terrein liep al in de vroege namiddag aardig vol en dat zou zo blijven tot op het einde.
 |
| Foto: Maarten Kerkhof |
Rajéry (Madagaskar) mag de spits afbijten. Net als in 2006 weet hij het publiek danig op te zwepen met zijn spontane uitstraling en vingervlugheid op de valiha (bamboeharp). Swingende liedjes zoals Sofera worden afgewisseld met twee intieme stukjes A Capella. Een dergelijke gedreven en gevarieerde set heeft geen nood aan extra stimuli. Het veelvuldig aansporen tot meezingen en meeklappen werkt daarom averechts bij ondergetekende, maar laten we het deze opmerkelijke artiest vergeven, want dit blijft prachtige muziek om duimen en vingers bij af te likken! Bekijk hieronder een fragment van zijn concert uit 2006.
 |
| Foto: Maarten Kerkhof |
We popelden om eindelijk Oliver ‘Tuku’ Mtukudzi (Zimbabwe) voor het eerst live aan het werk te zien, een kans die we niet vaak krijgen. De organisatie wist hem te strikken voor een exclusief concert. Oliver Mtukudzi bracht onlangs de schitterende cd Sarawoga uit, opgedragen aan zijn zoon Sam Mtukudzi, die in 2010 om het leven kwam bij een auto-ongeval.
Voor het podium staat een stevige delegatie landgenoten paraat met vlaggen en uitbundig gejoel om hun held te verwelkomen. Dit doet even denken aan de beginjaren van de Beatlemania. Oliver ‘Tuku’ Mtukudzi & The Black Spirits laten zich hierdoor niet van de wijs brengen, maar leveren een ingetogen set vol relaxed wiegende nummers zoals we ze kennen van Tuku’s knappe platen (hij bracht er de laatste 35 jaar meer dan 50 uit). We herkennen o.a. opener Andinzwi ('Do you have to die to be a hero') uit Ndega Zvangu en Hear me Lord uit Shanda waarbij we intens genieten van zijn hartverwarmende stem en fijne gitaarspel.
‘In Zimbabwe maken we nooit zomaar wat muziek, er is altijd een boodschap. Sommigen denken dat het leven vroeger eenvoudiger was, maar het leven is nooit simpel’ verkondigt de artiest en hij voegt de daad bij het woord door een lied uit te kiezen waarin hij het tegendeel zingt, namelijk het heerlijk kabbelende Mutserendende uit Paivepo. Na Neria, een bloedstollende ballade over een vrouw die na de dood van haar echtgenoot de schoonfamilie tegen zich krijgt, volgt What shall we do (over de aidsproblematiek). Enkele toehoorders klimmen onverwacht op het podium en sturen met hun aanstellerige gedrag de planning van de groep danig in de war. Op die manier eindigt het concert abrupt en in mineur, want op een toegift hoeven we nu niet meer te hopen!
Daarmee zijn we aanbeland bij een klein pijnpunt van het festival. Het ontbreken van dranghekken en security heeft een positieve invloed op de gemoedelijkheid en familiale sfeer, maar af en toe ingrijpen zou geen kwaad kunnen. Toeschouwers horen naar mijn bescheiden mening niet thuis op het podium, tenzij de artiest er zelf toe oproept! En ouders mogen hun schattige kleintjes op het podium neerzetten, maar hun kroost laten spelen en rollebollen tussen de apparatuur getuigt van weinig respect voor de artiesten.
 |
| Foto: Maarten Kerkhof |
De naam Richard Bona (Kameroen/USA) was mij niet geheel onbekend, zijn muziek wel. De reden hiervoor ligt waarschijnlijk in het feit dat hij vooral in de jazzwereld een grote meneer is. Zo wordt hij wel eens de Jaco Pastorius van Afrika genoemd en dat wil wat zeggen als je weet dat deze laatste geboekstaafd staat als één van de allerbeste bassisten uit de geschiedenis. Richard Bona blinkt niet alleen uit omwille van zijn baspartijen, hij zingt ook mooi. De inbreng van de begeleidende muzikanten bestaat uit gitaar, drums, een beetje blazerswerk en keyboards.
Ze steken van wal in jazzmodus met het zwoele Please don’t stop (uit Tiki). Zo mag de groep best nog even doorgaan, maar er wordt al snel overgeschakeld van het Engels naar het Duala. Tegelijk ruilen ze de subtiele jazzklanken in voor afgeborstelde Afropop waarin het ver zoeken is naar Makossa of andere pittige ritmes. Stem en liedjes blijven best te pruimen, maar de wansmakelijke keyboards doen het geheel regelmatig verzwelgen in een bombastische sound, die gladjes en gedateerd overkomt. De glitsy discojazz waar artiesten à la George Benson of Al Jarreau in de jaren tachtig mee uitpakten is niet ver weg. Voeg daar een barslechte klank aan toe en je weet dat dit geen topconcert is. Toch noteer ik de sympathieke Richard Bona als ontdekking. Na het concert beluisterde ik zijn laatste album Bonafied, waarop hij sierlijke jazz vermengt met akoestische folk en ingetogen Afrikaanse ritmes. Een aanrader! Bekijk hieronder een kort fragment van het concert met het nummer 'Diba la Bobe', een klein hoogtepuntje ondanks de technische storingen!
 |
| Foto: Maarten Kerkhof |
Op naar Daby Touré… Tijdens het vorige decennium verschenen van deze singer-songwriter met roots in Mauritanië weliswaar twee veelbelovende albums bij het prestigieuze Real World (Diam in 2004 en Stereo Spirit in 2007), maar sindsdien hebben we niets noemenswaardigs meer vernomen van de man. In 2008 viel zijn saaie optreden in Hertme me tegen, maar op anderen maakte hij een betere indruk, want Daby Touré werd aangezocht om de feestelijke vijfentwintigste editie van het Afrikafestival af te sluiten.
Het lijkt op een bangelijk déjà vu! Daby Touré brengt dezelfde mooie, maar inwisselbare liedjes mee, hij haalt opnieuw te gretig uit met dat irritante falsettostemmetje en weet er bij gebrek aan muzikale variatie niets originelers bij te verzinnen dan flauwe spelletjes met het publiek. Daby Touré is glansrijk geslaagd als animator voor Club Med! Bekijk hier een fragment.
Hiermee krijgen we niet de waardige afsluiter die Hertme verdient, maar we mogen beslist gewagen van een geslaagd jubileum en alle mensen bedanken die een dergelijk uniek festival al 25 jaar lang mogelijk maken. Op naar de volgende editie!
Ik profiteer graag van de gelegenheid om het fantastische jubileumboek in herinnering te brengen. Het boek verscheen in juni (zie bespreking) en is verkrijgbaar zolang de voorraad strekt!
Op dit Youtubekanaal kan je kwaliteitsvolle opnames van het festival bekijken.
Meer info: www.afrikafestivalhertme.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten