U leest het goed! De in Griekenland wereldberoemde Agathonas Iakovidis trad vorig weekend op in Art Base (Brussel). Zijn opmerkelijke wilde (snor)haren is hij wel kwijt en ook zijn aanwezigheid op het Eurovisiesongfestival van 2013 is hopelijk definitief verwerkt. Agathonas fungeerde er als gimmick bij de jeugdige bende Koza Mostra, kwestie van hun dertien in een dozijn Balkanfolkpopdeuntje Alcohol is free een snuifje authenticiteit mee te geven. Niet dus… maar gelukkig gaat het om een fait divers in de rijke muzikale loopbaan van Agathonas. Sla zijn biografie open op Wikipedia of Skopos, grasduin in zijn discografie en stel vast dat deze muzikant uit Thessaloniki al vier decennia meegaat. Rebetiko (Piraeus) en Smyrneika (Izmir & Klein-Azië) vormen de basis, maar gaandeweg sloop er meer variatie binnen in dit repertoire. Agathonas bewijst dat er onmiskenbaar raakvlakken zijn tussen stedelijke Rebetiko / Smyrneika en traditionele volksmuziekgenres zoals Dimotiko (van het Griekse vasteland) en Nisiotika (afkomstig van de eilanden).
Op zaterdag 12 juli maken we ons op voor een eersteklas concert. Agathonas (zang, bouzouki, baglama) wordt immers begeleid door Kyriakos Gouventas, de veelzijdige violist die we om de haverklap tegenkomen op Griekse cd’s en ook een tweetal keren live mochten meemaken op dezelfde locatie in het gezelschap van een onvergetelijke Solon Lekkas (Lesbos). Ook Benjamin Clement (gitaar) is van de partij. De zaak loopt snel vol en meer, maar wat had je gedacht bij zo een klinkende naam? Geen versterkers te bespeuren, we krijgen dus het voorrecht van een volledig akoestische set en daar houden we wel van. Dit durven enkel de echt groten en het risico van ‘slechte klank’ vervalt. Enkel het publiek kan hierin nog spelbreker zijn…. Geroezemoes en (luid) meezingen zouden in een dergelijke constellatie uit den boze moeten zijn, maar ceremoniemeester Frans De Clercq is vandaag bij hoge uitzondering niet fysiek aanwezig om hierop te wijzen.
Voor de pauze komt het optreden langzaam op gang, we noteren routineus afgewerkte Rebetiko evergreens, vooral in de Smyrneika variant, zoals Ti sou Lei van Panos Gavalas, Kato Sta Lemonadika en Omorfi Glikia Politissa van Kostas Roukounas en To Paichnidi Tou Amerikanou van Kostas Skarvelis, hier te beluisteren in de versie van Rita Abatzi. Deze nummers worden vanaf de eerste noot meegezongen door een deel van het (toch wel luidruchtige) publiek. Kyriakos Gouventas levert met zijn flamboyante vioolspel wel een manifeste meerwaarde. Tijdens Varetika to Nargile, een compositie van Vaggelis Papazoglou, hier te horen in de versie van Apostolos Nikolaidis, geraakt Agathonas himself vocaal stilaan op dreef (aman aman… jawel!) Ze ronden de eerste set af met Aivaliotiko, een Zeibekiko.
Tijdens het tweede gedeelte evolueert het concert naar een beklijvende kwaliteit en is Agathonas volledig warmgedraaid. De rumoerige toeschouwers hebben dit blijkbaar begrepen en houden zich nu wonderlijk kalm. Gelukkig, want op die manier genieten we voluit van Pente Manges stou Pirea ('Vijf kerels uit Piraeus') & Eleni Zondohira (Iovan Tsaous) en I varvara ('Barbara'), een controversieel lied van Panagiotis Toundas uit 1936, hier te bewonderen in een plezante live uitvoering door George Dalaras (met politieagent). Pino kai metho ('Ik drink en word dronken') van Giannis Dragatsis is nog zo een klassieker. Er komen ook enkele instrumentale intermezzi langs in de vorm van Hasapiko (dansvorm uit Constantinopel) en volkse thema's uit de Dimotiko en Nisiotika, waarbij de beentjes van sommige toeschouwers los komen. Tijdens zo een liedje mag de serveerster van dienst haar natuurlijke zangtalenten manifesteren... van een aangename verrassing gesproken!
Het hoogtepunt? Zonder twijfel is dat gereserveerd voor de gedreven en originele bewerking van Partides (Manolis Chiotis). Het trio overgiet dit stuk met een flinke geut Gypsy swing, waarbij Kyriakos tekeer gaat als een reïncarnatie van de legendarische Stéphane Grappelli (compagnon de route van Django Reinhardt). Agathonas nodigt tenslotte enkele plaatselijke muzikanten uit op het podium om samen de tanden te zetten in Sto Faliro Pou Plenese van Markos Vamvakaris. Het ziet ernaar uit dat ze vertrokken zijn voor een lange jamsessie. Kyriakos Gouventas en Benjamin Clement nemen toch sneller dan verwacht hun plaatsen opnieuw in voor de finale. Een stevig applaus en enkele bisnummers later keren we voldaan thuiswaarts na het zoveelste memorabele concert in Art Base.
www.agathonas.gr
www.gouventas.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten