Ze worden dé muzikale sensatie uit Congo genoemd en volgens mij is dit meer dan terecht. Sinds ik deze cd gehoord heb, kan ik gewoon niet stoppen met ernaar te luisteren. Zo sprankelend, bezwerend en fris! Er circuleren al een hele tijd filmpjes over Staff Benda Bilili op Youtube. De meeste groepsleden zijn verlamd – slachtoffers van jeugdige polio – en dakloos. Ze leven in de buurt van de Zoo van Kinshasa. In de clips op Youtube zijn rolstoelen te zien, die gemaakt lijken van oude motorfietsen of driewielers. Très tres fort is hun eerste officiële cd, en wat voor een pareltje, vol levenslust en prachtige melodieën. De stemmen en gitaren werken hypnotiserend. Opvallendste figuur is de 17-jarige Roger Landu, die een heel speciaal geluid fabriceert uit een éénsnarige zelfgemaakte luit. Uit die één snaar haalt hij dezelfde kracht als een gitarist dit kan met 6 snaren. In de muziek worden flarden van klassieke Congolese rumba verweven met Cubaans geïnspireerde harmonieën, Afrikaanse ritmiek en dit alles versmolten tot een geheel eigen vernieuwende stijl met frisse nieuwe songs. De catchy gitaar in ‘Na Lingui yo’, de vocale harmonieën in ‘Sala Keba’ en ‘Mwana’: het zijn slechts voorbeelden van een album waarvan de melodieën stuk voor stuk dagen in het hoofd blijven hangen. De producer van het album is Vincent Kenis, een Belg die ons uit Congo eerder al liet kennismaken met Konono no 1, toen ook een sensatie, maar muzikaal staat Staff Benda Bilili volgens mij veel sterker. Nu al zeker één van mijn cd’s van het jaar! Via hun my space pagina kan je verschillende liedjes beluisteren en filmpjes bekijken. Hieronder twee filmpjes van youtube:
Toen ik over deze groep hoorde, dat het allemaal gehandicapten zijn, dacht ik: 'dit zal wel een hype zijn'. We laten die sukkelaars wat rondtoeren in Europa, leuk om te zien en daarna worden ze weer snel vergeten. Nee dus, inderdaad heel aanstekelijke muziek!!! Jan L.
BeantwoordenVerwijderen