Op vrijdagavond 20 november zijn we afgedaald in de krochten van de Bozar voor een concertavond die kaderde in het Festival Moussem. De avond stond in het teken van de Berbercultuur in de Maghreblanden. Het begon met het ensemble Imetlaâ. Zij brengen Amazighmuziek uit de Rifstreek (Marokko) en doen dit op een moderne manier, met gitaren en keyboards. Vlotte deunen die gladjes en tamelijk vlak gespeeld werden, maar best wel sympathiek. Een typisch groepje om op zomerfestivals voor wat ambiance te zorgen, niet minder maar zeker ook niet meer. Na enkele nummers verschenen er een aantal gasten op het podium. Eerst was het de beurt aan het ensemble Tarwa & Cheikh Mohend, Riffijnse troubadours die echt traditionele muziek spelen, enkel begeleid door percussie en fluit. Ik moest toen ik ze bezig zag even denken aan The Musicians of the Nile. Ze klonken gedreven en heftig, maar de begeleiding door Imetlaâ verknoeide voor mij de sound, vlakte het allemaal wat af, weer vooral door de keyboards en omdat het geluid te hard stond. Tweede gast was Mimoun El Walid, een geëngageerde protestzanger, die als singersongwriter een groot aanzien kent binnen de Amazighgemeenschap. Zijn liedjes zijn stuk voor stuk mooi melodieus en ze werden breekbaar gezongen, maar ook hier was opnieuw de begeleiding ondermaats en paste ze totaal niet bij zijn muziek. Een teleurstellend voorprogramma dus. Maar we waren eigenlijk gekomen voor Idir, de bekendste Berberzanger ter wereld. Hij is afkomstig van Kabilië (Algerije) en werd al in de jaren zeventig beroemd met zijn liedje ‘Avava inouva’, lang voordat de raiklanken van Khaled en co de wereld veroverden. De muziek van Idir is trouwens totaal niet te vergelijken met Rai of andere Arabische muziek uit Algerije. Idir is meer een singersongwriter met een heel herkenbare, fragiele stem en knap gitaarspel. Zijn liedjes zijn allemaal heel melodieus. We kregen van hem een greatest hits show voorgeschoteld, waarmee we hem jaren geleden ook al eens bezig zagen in de Botanique. Deze keer bespeelde hij het dolenthousiaste publiek regelmatig door een bekende intro te spelen, waarna massaal werd ingevallen en hij eigenlijk niets meer hoefde te spelen. Gelukkig speelde hij die spelletjes niet de hele tijd, hoewel ik me best kan voorstellen dat Idir het wel eens moe zou kunnen worden om al dertig jaar lang dezelfde liedjes te spelen. Maar het blijven knappe songs met een aangrijpende boodschap. Enkele keren gaf hij een lange toelichting over de inhoud. Als ambassadeur van de Berbercultuur vertelt hij sterke verhalen over liefde, vrijheid en ballingschap, vermengd met oude volkslegendes en hij doet dat op een heel poëtische manier. Bekende nummers van Idir zijn bijvoorbeeld 'Zwit rwit', waarmee hij als bisnummer afsloot. Dat nummer werd een hit als El harba wine in de versie van Khaled. Ook 'Azwaw' is bekend, dat staat dan weer op het repertoire van Cheb Mami, waarmee Idir ooit een duet opnam. De bekendste liedjes van Idir kan je allemaal terugvinden op de compilatie Avava inouva. Ook het album Identités (1999), waarop Idir samenwerkt met artiesten zoals Manu Chao, Thierry Robin, Frederic Galliano en Karen Matheson is een pareltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten