Het was alweer een hele tijd geleden dat we nog iets vernamen van Abdelli. In 1995 debuteerde deze in Brussel woonachtige Algerijnse muzikant bij Real World, het befaamde wereldmuzieklabel van Peter Gabriel. Als exposure kon dit aardig tellen voor een artiest die op dat moment nog totaal onbekend was. New Moon is een prachtig visitekaartje waarop Abdelli zich laat bijstaan door een aantal Zuid-Amerikaanse muzikanten, die zijn weemoedige liedjes een fris, vernieuwend elan geven. We maken Abdelli in die periode live mee op een klein festivalletje in Hasselt (Kapermolenpark). Hij oogt nog een beetje onwennig. Optredens met Yehudi Menuhin, Ravi Shankar en Natacha Atlas volgen en Abdelli zingt in 2002 zelfs een duet met Peter Gabriel ('In Your Eyes'). Toch duurt het acht jaar voordat er eindelijk een tweede cd verschijnt. Among Brothers (2003) blijkt nog sterker en gevarieerder dan zijn voorganger. Abdelli laat zich inspireren door de vele reizen die hij in de tussenliggende jaren maakt naar Kaapverdië, Azerbeidzjan en Burkina Faso. Optredens in Lommel en op de Grote Markt in Brussel tonen ons een zelfverzekerde artiest met de uitstraling en allure van een echte wereldster.
Dan wordt het opnieuw stil, maar we maken ons blijkbaar te snel ongerust. We weten nu dat Abdelli voor elk album acht jaar de tijd neemt!
Destiny verschijnt bij het Nederlandse label Music & Words. ‘Leven in Ballingschap’ was altijd al een belangrijk onderwerp in de teksten van Abdelli, maar deze keer staat dit thema centraal. De Algerijnse Berbercultuur (Kabylie) staat bekend om zijn open en tolerant karakter. Die openheid vinden we terug in Abdelli’s aanpak om te werken met muzikanten vanuit de hele wereld. De opnames werden in Pakistan, Canada en België gemaakt en er doen deze keer muzikanten uit tien verschillende landen mee, allemaal bevriende ‘bannelingen’ die een stukje van hun eigen cultuur aan het geheel toevoegen. Enkele muzikanten kwamen al aan bod op deze blog, zoals Vardan Hovanissian (Armenië) en Osvaldo Hernandez-Napoles (Mexico). Abdelli zingt en speelt zelf Mandola, gitaar en Mandoline.
‘Ballingschap’ associëren we niet met plezante dingen, maar met heimwee, verdriet om achtergelaten dierbaren, de pijn van een in de steek gelaten moeder, mooie herinneringen die vervagen, verwachtingen uit het thuisland die niet ingelost kunnen worden, moeilijkheden om te overleven in een nieuw land, ergens onderweg kwijtgespeelde illusies enz. Abdelli voegt daar nog een schep mondiale problemen aan toe zoals de talentvlucht uit arme gebieden naar rijke landen, de klimaatopwarming, corruptie, fundamentalisme en racisme. Al die ernstige teksten doen vrezen voor een deprimerende cd, badend in mistroostigheid. Dat is ‘Destiny’ gelukkig niet geworden. De meeslepende muziek straalt in de eerste plaats hoop en een flinke dosis warmte uit. De vriendschap en intense samenwerking tussen gelijkgestemde zielen werkt immers door in de muziek.
Opener ‘Awal’ (the word) zou je meteen ‘vintage’ Abdelli kunnen noemen. Een betoverende melodielijn die zich in je geheugen vastbijt zodat je zou willen dat ze eindeloos blijft voortkabbelen. En wat een rijk geschakeerd arrangement vol subtiele schoonheid! Het is die lichte toets die Abdelli’s liedjes zo beklijvend maakt. De Armeense Duduk is hét instrument bij uitstek om een gevoel van ontheemdheid mee uit te drukken. Ze past daarom perfect bij de poëzie van ‘Tachamat’ (the candle), waarin een eenzame, oude vrouw tijdens een koude winter nachtenlang bij het vuur zit te mijmeren over de pijn die ze voelt omdat haar enige zoon naar het buitenland vertrokken is. Je wordt die pijn bijna letterlijk gewaar in de muziek.
‘Destiny’ bevat ook enkele vlotte, swingende deuntjes. Hoogtepunten zijn ‘Dounith’ (our earth), dat een vrolijke Arabo-Spaanse stijl aangemeten krijgt. Ook ‘Ayouliw’ (my heart), 'Agoudjil' (the orphan) en vooral ‘L’Ghourva’ (exile) swingen lekker weg. Je gaat erbij uit het oog verliezen dat de teksten ook hier helemaal niet lichtvoetig genoemd kunnen worden. In ‘Atamurtiw’ (my country) zijn de speelse tabla en het zonnig Zuid-Amerikaans instrumentarium prima in balans met de hoorbaar trieste, melancholische stemming die uitgaat van de vocalen. En dan is er de lange afsluiter ‘Avarani’ (abroad), een muzikale ‘tour de force’ die dit mooie album knap samenvat met de boodschap dat ‘iedereen eigenlijk als een vreemdeling op deze wereld terechtkomt’.
We zijn blij dat Abdelli terug is en hopen dat hij binnenkort ook live met zijn nieuwe muziek te bewonderen zal zijn! Op de website www.abdelli.com kan je fragmenten uit ‘Destiny’ beluisteren. Hieronder presenteren we je twee oudere filmpjes. ‘Lawan‘ is afkomstig uit ‘New Moon’ en het heel aanstekelijke ‘Asiram' was voor mij hét hoogtepunt uit ‘Among Brothers’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten