Telkens als we de naam Vincent Kenis tegenkomen, zijn we erop voorbereid dat we ons aan iets speciaals mogen verwachten. Deze Belgische muzikant gaat binnen de toch al goed ontsloten markt van Afrikaanse (wereld)muziek steevast op zoek naar artiesten en genres die nog niet tot Westerse oren zijn doorgedrongen. Op die manier vuurde hij de voorbije jaren via Crammed Discs o.a. Konono no. 1, Kasai Allstars en Staff Benda Bilili met succes op ons af. Opmerkelijk is dat er vooral in sloppenwijken zoveel interessante muziek gemaakt wordt. Het gebrek aan middelen stimuleert er de creativiteit. Uit met behulp van afval en afgedankte onderdelen gerecycleerde instrumenten komen ons originele, verfrissende geluiden tegemoet. We mogen gerust gewag maken van een trend, vermits ondertussen ook andere platenfirma’s op de kar gesprongen zijn. Bij World Music Network pakten ze in 2009 bijvoorbeeld uit met de al even opwindende Kenge Kenge (Kenia) en enkele weken geleden genoten we op het Afrikafestival in Hertme van de flamboyante Jupiter & Okwess International, ook uit Congo. Traditionele ritmes en melodieën liggen aan de basis bij al deze groepen, maar ze doen hier tegelijk iets nieuws mee, zonder dat er moderne snufjes of hiphop aan te pas hoeven te komen.
Deze keer zoekt Kenis het niet in Congo. De ongehoorde sound van Jagwa Music komt namelijk rechtstreeks aangewaaid uit de arme buitenwijken van Dar es Salaam (Tanzania). Wat ze spelen wordt Mchiriku genoemd, een genre dat ontstond toen populaire, met polyritmische percussie opgedreven dansstijlen, ergens onderweg een mutatie ondergingen door er opgefokte mini-keyboards (Casio) aan toe te voegen. Jagwa Music maakt al sinds 1992 in wisselende bezettingen furore op straat. Op de lokale markt circuleren een dozijn cassettes (zie voorbeeld) maar door de mainstream in hun thuisland worden ze genegeerd en eigenlijk als uitschot beschouwd. Op de radio zal je ze daar dus niet te horen krijgen.
Het internationale debuut Bongo Hotheads (Crammed Discs) zou daar verandering in kunnen brengen, maar ik heb zo mijn twijfels of het met deze groep even vlotjes zal loslopen als met bovenstaande voorbeelden. De charismatische Jackie Kazimoto zingt fantastisch, hij spuwt teksten uit over het straatleven, aids, drugs, werkloosheid en andere urgente thema’s. De dialoog tussen de energieke, supersnelle percussie (plastic regenpijpen worden gerecycleerd tot trommels!) en repetitieve keyboards werkt bedwelmend, maar gaat na enkele (sterk inwisselbare) nummers vervelen. Vooral de alomtegenwoordige, vlakke Casioklanken vormen niet bepaald een weldaad voor de oren. De vergelijking met de 'distortion' duimpiano’s van Konono no. 1 dringt zich op, maar die resulteren in een spannender geheel. Dat het live flink spettert hebben ze bij Jagwa Music wel al kunnen bewijzen, o.a. in Roskilde, waar het publiek stevig uit de bol ging tijdens hun set. Aan podiumuitstraling dus geen gebrek! Daarom suggereer ik om Bongo Hotheads loeihard te draaien en er de opzwepende, onvermoeibare dansers gewoon bij te denken. Dergelijke muziek werd m.a.w. niet uitgevonden om schijfjesgewijs te consumeren!
http://www.jagwamusic.com/
http://www.myspace.com/jagwamusicmchiriku
http://www.crammed.be/index.php?id=37&rel_id=391
http://www.youtube.com/user/jagwamusic
Geen opmerkingen:
Een reactie posten