Afrikafestival @ Hertme (Nederland)

Het Afrikafestival in Hertme (Provincie Overijssel) was dit jaar al toe aan de 21ste editie. Spijtig dat we dit gemoedelijke festival pas 4 jaar geleden ontdekt hebben. Dit is namelijk nog een ouderwets festival, met slechts één podium. De hele omkadering is sfeervol, er is een gezellige Afrikaanse markt en de eetstands zijn heel gevarieerd, alhoewel we vorig jaar met een voedselvergiftiging geconfronteerd werden, dus toch opletten geblazen. En de muziek?
Die viel op zaterdag een beetje tegen. De fanfare Eyo’nie uit Benin was wat eentonig, lang niet zo sterk als hun landgenoten van de Gangbe brass band die we enkele jaren geleden op meerdere festivals te zien kregen. Daarna was het uitkijken naar the Zawose family uit Tanzania, een ensemble dat bestaat uit familieleden van de betreurde Hukwe Zawose, overleden in 2003. Maar zoals enigszins te vrezen viel, konden deze jonge muzikanten niet tippen aan deze legendarische muzikant, die o.a. enkele cd’s uitbracht via het bekende Real World label van Peter Gabriel en in 1996 nog schitterde op Sfinks in Boechout. Het derde concert was van Eneida Marta uit Guinée-Bissau. Haar muziek leunt sterk aan bij die van Kaapverdië, ook een vroegere Portugese kolonie. Het concert viel wat magertjes uit. Zwakke stem, weinig uitstraling en geen enkel liedje dat blijft hangen. Nuru Kane uit Senegal kwam vervolgens wel aanzetten met een krachtige sound en sterke nummers. Zijn muziek is een mix van Senegalese griot, met een snuifje woestijnblues en elementen van de Gnawa uit Marokko. Alleen heel jammer dat hij het concert verknoeide met veel te veel volksmennerij. Je kent dat wel: het publiek de hele tijd aanzetten tot meezingen van onnozele tekstfrazen genre ‘Say yeh’ en het aanleren van flauwe danspasjes. Dat soort kleutertuintoestanden zijn echt niet aan mij besteed en het is ook duidelijk dat de echte sterke artiesten dit soort nepambiance niet nodig hebben om te scoren bij het publiek. Blick Bassy uit Kameroen mocht zijn kunstjes van vorige week op Afro-Latino nog even komen overdoen. Sympathiek en lekker kabbelend, maar zeker niet beklijvend. Dobet Gnahoré uit Ivoorkust zorgde in de vooravond voor een professionele, gevarieerde set. Alleen hou ik niet zo van haar nogal sterk gechargeerde stem. Bana ok (Congo) mocht het feestje op zaterdag afsluiten met plezante nostalgische Rumba Congolaise. Soms krijg ik de indruk dat de oude groep van grootmeester Franco uit honderden muzikanten bestaan moet hebben. Want hoe vaak heb ik ondertussen al groepen gezien waar met veel poeha werd aangekondigd dat de leden nog bij Franco gespeeld hebben. De muzikanten van Bana ok speelden echter onvervalste rumba. Hun uithangbord was zanger Josky Kiambukuta Londa.
Was zaterdag een tegenvallende dag met weinig hoogtepunten, zondag was super! Om 12.30 werd meteen gestart met een echte topper, namelijk Culture musical club, het bekendste Taarab ensemble uit Zanzibar. Onbeschrijflijk sterk hoe bij deze groep Arabische, Aziatische en Swahilicultuur samensmelten! Naast de toch wat zwaardere Taarab brachten zij ook de opzwepende Kidumbak, een soort bruiloftsmuziek, waarbij alle remmen losgegooid worden! Op de koop toe was ook de 93-jarige veteraan-diva Bi Kidude van de partij. Moeilijk te geloven dat deze vinnige dame al echt zo oud is! Hieronder zie je ze aan het werk tijdens een festival in 2004.

De Kasai allstars uit Congo waren vervolgens aan de beurt met een tranceachtige, bezwerende set. Je kan ze vergelijken met de bekendere Konono no.1, maar ik vind ze muzikaal toch een stuk gevarieerder. Zij brachten in elk geval een heel energieke set, die wegens de ruwe wildheid niet door iedereen in het (toch wat oudere) publiek gesmaakt werd. Na twee zulke sterke concerten was ik aan een pauze toe, daarom heb ik het optreden van djembe grootmeester Mamady Keita aan mij voorbij laten gaan. Dé revelatie moest echter nog komen met de afsluiter, Les espoirs de Coronthie! Het is onvoorstelbaar dat deze jonge gasten uit Guinée-Conakry nog niet wereldberoemd zijn. Drie hemelse jonge zangers en een goed geoliede groep erachter. Waaw!!! Naar het schijnt hebben zij, als jongeren uit een heel arme wijk in Conakry, enorm veel succes in hun geboorteland, vooral bij de jeugd. Een bewijs dat het ook mogelijk is om bij jongeren te scoren zonder gebruik van reggae of hiphop. Hun muziek klinkt heel fris en eigentijds, maar is toch geworteld in de traditie. De klank van balafon en kora zijn prominent aanwezig in de totaalsound. Dit was hun enige concert in Nederland, maar ze komen eind juli wel naar Sfinks. Zeker niet te missen daar! Hieronder een clip, maar luister ook naar hun sterke derde album ‘Tinkhinyl’.

Volgende afspraak: Me you Zik in Luxemburg (stad) op zaterdag 4 juli!