De vzw Moussem brengt sinds een zevental jaren de cultuur uit de Maghreblanden en het Midden-Oosten naar diverse Vlaamse podia. Dit op gebied van muziek, theater, dans, poëzie, literatuur en stand-up comedy. Gisteren was de in Marokko wereldberoemde zanger Abderrahim Souiri te gast in het Cultuurcentrum Berchem. Dit concert werd aangekondigd als spiritueel orgelpunt van de Ramadan. We wilden deze krachtige stem wel eens aan het werk zien. Parkeren in de buurt van het Cultuurcentrum was echter geen sinecure. Gelukkig waren we ruim op tijd. We konden zelfs nog even meegenieten van de receptie met lekkere couscous en zoetigheden, doorgespoeld met non-alcoholische ‘wijn’ in de vorm van kersensap.
Abderrahim Souiri (°1957) groeide op in een traditionele muzikantenfamilie in Essaouira. Van zijn vader, een gerespecteerde en gevierde muezzin, erft hij een muzikale gave en passie voor de Koran. Hij maakt zich de regels van de improvisatiekunst eigen. Sindsdien klinkt de krachtige, betoverende stem van Abderrahim onafgebroken tijdens religieuze feesten, in concertzalen en op de Marokkaanse televisie. Het repertoire van Abderrahim Souiri wordt omschreven als Arabo-Andalusisch. In Arabo-Andalusische muziek horen we de invloed van Arabieren, Berbers, Sefarden en andere culturen die vanaf de 12de eeuw op het Iberisch schiereiland huisden. Deze verfijnde cultuur leeft nu nog voort in de Maghreb. Abderrahim Souiri staat erom bekend dat hij deze muziek toegankelijk gemaakt heeft voor een groot publiek. In het begin van het concert genoten we even van de 8 uitstekende muzikanten op violen, ud en percussie tijdens een mooi instrumentaal stuk. Vervolgens maakte de ster zijn entrée. Abderrahim Souiri bezit inderdaad één van de krachtigste stemmen die we in dit genre tot nu toe live konden bewonderen. Het timbre had bij momenten iets weg van dat van de Joods-Marokkaanse zanger Emil Zrihan, die we al tweemaal aan het werk zagen (Sfinksfestival en Zuiderpershuis). Maar Abderrahim Souiri heeft dus het genre gepopulariseerd en dat was eraan te merken. Veel show, meezingen, medleys, grapjes en typische ‘trance’ versnellingen op zijn Marokkaans. Die gnawa-invloeden klonken wat monotoon. De muzikanten gaven bovendien de indruk minder vertrouwd te zijn met het genre, want zij modderden bij momenten maar wat aan. Dan was het Orchestre Asri, dat enkele jaren geleden in het Zuiderpershuis concerteerde naar aanleiding van het einde van de ramadan een stuk overtuigender, met een veel sterkere muzikale invulling van die trance. Maar het overwegend vrouwelijke publiek lustte er wel pap van. Er werd vlotje gedanst en meegezongen en dat was ook de bedoeling. Abderrahim Souiri is duidelijk populair, want op het eind vormde er zich een lange rij wachtenden voor het podium, die allemaal absoluut met hem op de foto wilden. Persoonlijk geef ik toch de voorkeur aan de klassiekere (en muzikalere) benadering van de verfijnde Arabo-Andalusische tradities. Bekijk het onderstaande filmpje van de Marokkaanse televisie, het geeft een goed sfeerbeeld van de algemene ambiance tijdens het concert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten