Zij werd in het Westen bekend dankzij het album Mandekalou II, waarop een vijftal Griots uit Mali en Guinée schitteren met hun interpretatie van een aantal klassieke muzikale vertellingen uit het Mande erfgoed. Bako Dagnon ontpopte zich in Mali tot het levende geheugen van die volkscultuur, zelfs grootmeester Ali Farka Touré vroeg haar naar het schijnt regelmatig om raad over de betekenis van bepaalde woorden en het verhaal achter sommige traditionele liederen. Eind 2007 verschijnt eindelijk een eerste soloalbum van Bako Dagnon op de Westerse markt. Titati is een geslaagde en gevarieerde cd, met knappe songs, die zij zingt met een krachtige stem. De arrangementen zijn bovendien verfijnd, met zowel traditionele instrumenten als westerse gitaren , mondharmonica en viool. Af en toe horen we een licht Arabische toets en het vrouwenkoortje klinkt heerlijk. Gisteren in het Zuiderpershuis was het echter een triestige bedoening. Bako Dagnon heeft uitstraling en haar zangprestaties waren goed, maar de begeleidende muzikanten brachten er echt niets van terecht. Twee gitaren, een basgitaar en wat percussie rommelden maar wat aan en wisten geen enkele nuance in hun spel te brengen. We hielden het vol dankzij de mooie songs en de kwaliteiten van Bako Dagnon zelf. We herkenden 'Donsoké' en 'Titati'. Ook de nieuwe nummers 'Fadeen Tô' en 'Sidiba' sprongen er bovenuit. Bijna de helft van het concert stond Bako alleen op het podium met ruwe a capella songs. Haar gloednieuwe album Sidiba kan je hier beluisteren. We selecteerden op youtube een concertfragment met een veel beter geflankeerde Bako Dagnon, koortje incluis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten