Pierre Vaiana: Funduq al-Mughannîn @ Zuiderpershuis (Antwerpen)

Een ontmoeting tussen de muziek van Zuid-Tunesië en Zuid-Italië, dat is het opzet van het nieuwe luik binnen het project ‘Funduq’. Saxofonist Pierre Vaiana is de drijvende kracht achter dit initiatief, gesubsidieerd door de ‘Fondation Euro-Méditerranéenne Anna Lindh pour le Dialogue entre les Cultures’ (een hele boterham!). Pierre Vaiana was eerder al bij verschillende projecten betrokken, waarbij het samenbrengen van culturen telkens centraal stond. Denk maar aan Foofango, een groep met Afrikaanse muzikanten. 'Funduq' staat in het Arabisch voor de herberg, waar reizigers en handelaars uit de Mediterrane wereld elkaar ontmoeten, een erfgoed gebaseerd op gastvrijheid en versmelting van culturen. Voor Pierre Vaiana (geboren in Waterschei) betekent het een innerlijke reis naar zijn Siciliaanse roots. Enkele jaren geleden resulteerde Funduq al in een eerste deelproject Porta del vento, waarin Vaiana o.a. samenwerkte met tamboerijnvirtuoos Carlo Rizzo en Zoumana Dembelé, een percussionist uit Burkina Faso. Het nieuwe deelproject Funduq Al-Mughannîn is ambitieuzer. Vaiana neemt ons mee van Palermo naar Tunis. Rizzo is opnieuw van de partij, maar deze keer nemen stemmen een centrale plaats in. De Tunesische zangeres Zohra Lajnef, de Siciliaanse Oriana Civile en Mario Incudine, een vertegenwoordiger van de pittige tarantella. De muzikale begeleiding is een mix van jazz (sopraansax, piano en contrabas), Italiaans (tamboerijn en mandoline) en Tunesisch (ney, qanun en percussie). Het concert in het Zuiderpershuis op donderdag 10 december was afwisselend door de variatie in zang, compositie en instrumentarium. Het probleem was echter dat de som van de (vaak briljante) delen meestal nogal geforceerd overkwam. Op ieder nummer viel wel iets aan te merken. Er was altijd een element dat ervoor zorgde dat het vaker botste dan klonk! Bij de frisse en opzwepende tarantellanummers bijvoorbeeld was het vooral de piano die als storende factor in het midden de vaart eruit haalde met wat (softe) jazzy experimentjes. De qanun en ney kwamen ook niet goed door, de saxofoon was daarentegen heel vaak op de voorgrond te horen. Het was trouwens aan de muzikanten te merken, dat het wat onwennig verliep, het gebrek aan dynamiek moest zonodig enkele keren opgepept worden met kinderachtige animatie en ‘jumps’ van Mario Incudine. Dat de samensmelting tussen jazz en wereldmuziek soms wel ‘klikt’ hebben we nochtans kunnen ervaren tijdens het concert van Eténèsh Wassié & le tigres des platanes (in september te gast in het Zuiderpershuis). Misschien was het probleem deze keer dat de samenwerking minder organisch gegroeid is, een typisch euvel van gesubsidieerde projecten? Bekijk hieronder een filmpje waarin Mario Incudine en Zohra Lajnef het podium delen in Palermo. In een tweede filmpje zien we Mario Incudine met zijn eigen tarantella groep.