Snikheet was het gisteren daar bij Art Base. Toch geraakte het kleine zaaltje goed gevuld voor het optreden van Tcha Limberger, Sacha Gaidar en Csikos Vilmos, samen het Sirin Trio. Voor een keertje bestond het publiek vooral uit Nederlandstaligen, waaronder heel wat familie, vrienden en kennissen van deze uitzonderlijke muzikanten.Tcha Limberger (°1970) kreeg de muziek als het ware met de paplepel ingegoten. Hij is de kleinzoon van Piotto Limberger, de orkestleider van de legendarische jazz manouche-band 'de Piotto's', die hij kort na de 2de Wereldoorlog samen met zijn broers oprichtte. Met hun woonwagens reisden ze door heel Europa en leefden van de muziek, vooral muziek van Django Reinhardt, met wie vader Piotto een tijdlang optrok. Na de dood van Piotto werd deze zigeunerswingtraditie verder gezet door zijn zoons, waaronder Vivi Limberger, de vader van Tcha.
Tcha Limberger legt zich gelukkig niet enkel toe op manouche jazz, maar heeft ondertussen al een hoop andere muziekstijlen in de vingers, getuige het groot aantal projecten waaraan hij tot nu toe meewerkte. Aanvankelijk speelde Tcha Limberger vooral gitaar, met een voorkeur voor flamenco, jazz en klassieke muziek. De laatste jaren zien we echter een verschuiving richting Oost-Europa met een bijzondere interesse voor Hongaarse stijlen. Met het Budapest Gypsy orchestra krijgt Tcha bijvoorbeeld de kans om werkelijk te schitteren als violist. In het Sirin Trio speelt en zingt Tcha Limberger samen met Sacha Gaidar, een muzikant met gedeeltelijk Russische roots, waarmee hij al lang bevriend is (beiden zijn blind en ze noemen zich bloedbroeders). Sacha speelt accordeon, Tcha afwisselend gitaar en viool en sinds een drietal jaren krijgen ze ondersteuning van de Hongaarse topmuzikant Csikos Vilmos op contrabas.
Tijdens het eerste deel van het concert in Art Base kregen we een aaneenschakeling van Russische en Oekraïense liedjes voorgeschoteld. De intieme stem en accordeon van Sacha domineerden, Tcha verzorgde de begeleiding op gitaar, in jazzy manouchestijl, jawel. Melancholische, vooral korte nummers - ze noemden het zelf meestal oorlogsliederen - in de wat sentimentele ‘mood’ waarvoor deze Russische muziek gekend is, maar toch met een extra avontuurlijke touch. De humoristische bindteksten over de inhoud van de liedjes mochten voor mij wel wat korter. Dit is namelijk muziek om je in te laten onderdompelen, liefst met veel vodka. Het tweede deel vond ik persoonlijk sterker en gevarieerder. Tcha wordt namelijk pas echt subliem als hij zijn viool bovenhaalt. De afwisselende muziek kwam deze keer uit Transsylvanïe, Servië en Bosnië. Vooral de pure emoties van de liederen in Sevdastijl zorgden voor kippenvelmomenten. Hier werd door beide muzikanten in topvorm gezongen en gemusiceerd. Pas op het laatst volgden nog twee onvervalste zigeunerliedjes uit Servië. Nog even vermelden dat de contrabas van Csikos Vilmos het hele optreden mooi ondersteunde en dat het een goede keuze was om zonder versterkers op te treden. Dat laatste is natuurlijk de meerwaarde van deze unieke, kleinschalige locatie. Bekijk hieronder twee filmpjes. Eerst zien we Tcha Limberger bezig in Transsylvanië, het tweede filmpje komt uit een optreden van het Budapest gypsy orchestra.
http://www.myspace.com/limbergertcha
Geen opmerkingen:
Een reactie posten