‘Dougna’ van Sayon Bamba

Met haar vorige album Mod'Vakance was Sayon Bamba voor mij zo een beetje dé ontdekking van 2008. Die cd is namelijk een echt pareltje, vooral dankzij de sterke zang, melodieuze songs en heel originele arrangementen met o.a. mandoline, Bretonse doedelzak en Spaanse gitaar. In 2008 bevestigde de artieste uit Guinée-Conakry live tijdens De Zomer van Antwerpen. Via een omweg langs Marseille strandde Sayon ondertussen in Brussel en ze heeft eindelijk een opvolger klaar.

Met ‘Dougna’ zet zij een stap vooruit,  maar ik moet bekennen dat er enkele luisterbeurten nodig waren voordat ik de rijkdom van dit nieuwe album naar waarde kon schatten. De toon is bijvoorbeeld totaal anders. Terwijl  Mod’ Vakance vrolijkheid en optimisme uitstraalde zien we deze keer een Sayon die ons op de hoesfoto kwaad aankijkt. En die verontwaardiging heeft ook haar weerslag op de teksten van de meeste songs. ‘Mogho magni’ is een aanklacht tegen het gebrek aan wilskracht van de mens om onrecht kordaat te bestrijden. Geen vanzelfsprekende opener, deze op het eerste zicht eerder onopvallende song. Ingebed in subtiele elektronica ontwaren we in melodie en ritme echo’s van de Wassoulou stijl zoals we die kennen van Oumou Sangare. De sterke titelsong 'Dougna' (zie videoclip) focust op kinderen die aan hun lot overgelaten worden. Na 'Baba' (zie videoclip), een traditionelere deun, volgt de klepper 'l’excisée' (zie videoclip), een messcherpe aanklacht tegen vrouwenbesnijdenis. 'Aborongo', 'Punkyo' en vooral 'Nin’ka' swingen lekker de pan uit. Hopelijk mag Sayon met dergelijke zomerse deuntjes het aankomende festivalseizoen opfleuren. ‘Betty’ meandert op een sensueel r&b ritme terwijl 'Kilimandjaro' van Miriam Makeba vokaal in een Zap Mama kleedje gestoken werd.  ‘N’gawobé’  is opgevat als vertelling en verrast door het vindingrijke arrangement en de versnelde trancemodus op het eind terwijl de reggae van 'Bananiya' ondanks de aanwezigheid van een storend drukke ‘animateur’ best te pruimen valt. Dit in tegenstelling tot de afsluiter ‘Tchernobyl’, een naakte rap waarvan de boodschapperigheid eerder irritatie opwekt. Nog ergerlijker is de lelijke, opdringerige beat in 'Wokhakéli', een mislukte, want nu al gedateerd klinkende herwerking van het oude nummer 'Mod Vakance', een aanstekelijke song die beter gespaard gebleven was van dit soort verminking. De twee hoogtepunten voor mij persoonlijk zijn ‘Bévazou Pobè', een frisse Afrikaanse popsong die uitmondt in zwoele ‘latin’ en vooral ‘L’amour c’est show’, de beste song van Sayon tout-court met die onweerstaanbare sound (o.a. het sprankelende gitaarwerk) helemaal in de traditie van de grote orkesten à la Bembeya Jazz of jawel, Les Amazones de Guinée, de groep waarmee Sayon ooit debuteerde.

Besluit: Sayon bamba zet zichzelf op de kaart als een unieke, eigenzinnige artieste die met haar muziek een rijk palet aan genres aansnijdt en daarbij vooral geen schrik heeft om heikele thema’s aan te kaarten. We kijken ernaar uit om haar binnenkort opnieuw live aan het werk te zien. Dit kan op 31 maart om 18:00 uur in Pythagoras nabij het weststation (Avenue de Roovere 7, 1080 Brussel). Beluister fragmenten via Myspace. 'Dougna' is als download beschikbaar bij Mondomix.








Meer filmpjes: http://www.youtube.com/user/SayonBamba
Foto’s: http://www.flickr.com/photos/sayonbamba/