‘Ne Biraktik’ van Sibel

Wat wordt er in België toch heerlijke wereldmuziek gemaakt! Sibel is als groep al actief sinds 2001, maar om onduidelijke redenen is dit boeiende ensemble tot nu toe compleet aan mijn aandacht ontsnapt. Spilfiguur is de Turkse zangeres Sibel Dinçer. Zij begeleidt zichzelf op piano/keyboards en omringt zich met muzikanten van heel diverse pluimage. Samen verpakken zij traditionele Turkse volksliedjes in frisse, vernieuwende arrangementen. Na twee albums in eigen beheer, werd in 2006 het liedje Yuksek Yuksek  geselecteerd voor de soundtrack van Mariage aller-retour, een film van de Belgisch/Turkse regisseur Mustafa Balci. In 2007 volgden een aantal optredens met telkens andere gasten in de Brusselse club Sazz'n'Jazz. Het is daar dat ze op vrijdag 4 maart hun derde cd ‘Ne Biraktik’ boven het doopvont hielden.

Sibel bestaat naast Sibel Dinçer (keyboards, zang) uit Daniel Vincke (bas, gitaar, saz, banjo, percussie en backing vocals), Claude Hoffmann (drums, percussie) en Bénédicte Chabot (viool en backing vocals).

Het nieuwe album start met de titeltrack ‘Ne Biraktik’, een eigen compositie. Het begint als een rustig wiegeliedje, maar in het midden doet de saxofoon van gastmuzikant Rik Staelens het nummer ongemeen heftig losbarsten. Verder laten we ons verrassen door de rijke, volle sound van deze ijzersterke song. Een beetje progrock uit de seventies, maar in dit geval beslist niet gedateerd.

‘The days when we were playing innocently are so far
Here are the children starving on the screen
Destructed villages
Distorted bodies
What did we left behind?'

'Niksar’in fidanlari' (zie videoclip beneden) werd gegoten in een speels arrangement, dat ergens zweeft tussen de jazzy seventiespop van Steely Dan en de eigenzinnige folksound van Madou, een opvallend Belgisch ensemble uit het begin van de jaren tachtig. Ook op dit nummer drukt Rik Staelens een belangrijke stempel met zijn saxofoon. Ondertussen is hij een volwaardig lid van de groep. De hemelsmooie interpretatie van het weemoedige ‘Çarsamba’ drijft op een subtiele bas, maar vooral voor de viool is hier een glansrol weggelegd. 'Gerali', een lied in ‘aman aman’ stijl transformeert bij Sibel tot swingende oriëntaalse jazz. Bekijk hier een traditionele interpretatie van deze song. ‘Bebek’ en ‘Çayir çimen geze geze’ zijn vlotte Turkse volksliedjes. In beide nummers staan de jazzy keyboards centraal. ‘Bebek’ is een wiegeliedje waarin de viool sfeerversterkend werkt, in ‘Çayir çimen geze geze’ is die rol weggelegd voor de bas. Ook in ‘Havada Bulut yok’ horen we knappe, dromerige vocalen ingebed in jazzy keyboards. Tijdens het bruiloftslied ‘Kizilciklar’ ontwaren we enkele Franse zinnetjes tussen de tegendraadse ritmepatronen, hier neergezet in een licht versneld jazzy arrangement. Een tweede eigen compositie is ‘Yillar sonra’, gekruid met een latin jazz sausje. Mooi! Op de ontwapenende afsluiter ‘Burçak tarlasi’ doen enkele opvallende gasten mee. Het lekkere ritme wordt gedicteerd door Azzedine Jazouli (darbouka). Verder komen we Nicolas Hauzeur tegen op viool (momenteel o.a. ook actief bij de Balkanformatie Zongora). De backing vocals worden verzorgd door Gavur Gelinler, een Turkse a capella vrouwengroep waarin Sibel Dinçer ook als spilfiguur actief is.

Met ‘Ne Biraktik’ presenteert Sibel een indrukwekkend visitekaartje. Een coherente cd waarop geen enkel ondermaats nummer terug te vinden is! Je kan het album integraal beluisteren via Deezer. De cd is te koop bij Amazon als mp3 download.

Sibel concerteerde de laatste jaren o.a. in de Botanique, Espace Senghor en De Centrale. Bekijk via youtube enkele filmpjes van hun optreden in De Centrale (Gent) in 2008: zie hier.