Dankzij het fantastische collectief Officina Zoe maakten we in 2009 kennis met de Pizzica Salentina - zie verslag concerten Flagey (2009) en Zuiderpershuis (2010). Pizzica geldt als de oudste en opzwependste variant van de Tarantella. De dans maakt deel uit van een eeuwenoud genezingsritueel van arme plattelandsmensen en arbeiders uit het Zuid-Italiaanse Salento. Het is de bedoeling dat het ritme leidt tot een soort van spirituele trance, waarbij de vrouw symbolisch in een spin verandert. Vandaag staat Pizzica eerder symbool voor de muzikale identiteit van Salento.
Op zoek naar meer van dit fraais ontdekten we nog een aantal ensembles, waarvan Canzoniere Grecanico Salentino er meteen uitsprong. Deze groep werd in 1975 opgericht door gitarist / mandolinespeler Daniele Durante en geldt als pionier voor de revival van de pizzica. Ze brachten een 15-tal interessante albums uit, waarop de oude volksmuziek niet zomaar herkauwd wordt. Ze schotelen ons namelijk levendige fusies met moderne genres voor, zonder in te boeten aan authenticiteit.
In 2007 droeg Daniele de fakkel over aan zijn zoon. Mauro Durante maakte al een tijdje deel uit van de groep als violist en percussionist (tamboerijn). Hij helpt jaarlijks mee aan de organisatie van La Notte della Taranta, één van de grootste Europese (wereld)muziekfestivals. De basis van de verjongde groep bestaat verder uit Luca Tarantino (gitaar en bas), Maria Mazzotta (zang en tamboerijn), Antonello Cavalla (cello), Giulio Bianco (fluit, harmonica en doedelzak), Massimiliano Morabito (diatonische accordeon) en Dario Congedo (drums). Het geslaagde resultaat van die generatiewissel kunnen we nu horen op de nieuwe cd Focu d'amore (liefdesvuur). Dit album betekent een nieuwe start voor Canzoniere Grecanico Salentino, maar biedt tegelijkertijd een soort bloemlezing van de veelzijdigheid waarvoor de groep nu al 36 jaar staat. Enkele nummers figureerden ook op eerdere albums, maar we mogen zeker niet spreken van een klakkeloze herhalingsoefening. Het album straalt daarentegen uit dat we hier te maken hebben met het debuut van een jonge, enthousiaste bende, wat in zekere zin natuurlijk ook zo is.
Opener Beddhu Stanotte is meteen raak. Opzwepende pizzica, sterk gedreven door Mauro Durante’s snelle, trancy vioolspel en de okselfrisse vocalen van Maria Mazzotta. Tijdens het wiegeliedje ‘Nenia Grika’ komen we eventjes tot rust, waarna de klepper Dumenica Matina ons volledig murw slaat. Echt een verslavende pizzica om eindeloos opnieuw te draaien! Met de feestelijke schlagerachtige deun ‘Tuppe Tuppe’ transformeert de groep tot een soort dorpsbrassband terwijl het vrolijke volksliedje Zumpa Ninella over een vlot meezing refreintje beschikt. In het uiterst knappe ‘Cogli la Rosa’ wordt een Middeleeuws aandoende melodie gekruid met avontuurlijke jazzy accenten en La Furesta is een fijn gearrangeerde, breekbare ballad. Maar het blijft toch de onvervalste pizzica die van dit schijfje een topper maakt. Nu eens in de intense, ruwe variant met obsessieve, door tamboerijnen voortgestuwde zangpartijen, zoals in 'Nu pizzecu e pizzicarella’ en Ronda. Pizzica Caddhipulina klinkt moderner, de subtiele opbouw en ingetogen zang van Mauro maken deze pizzica extra spannend en mysterieus. Dat geldt ook voor de verhalende, snelle ballade Canzune alla Ruvescia.
Wat een fris en energiek album om het nieuwe jaar mee in te zetten! Als ze nu nog even zouden willen komen toeren in de Benelux…
Focu d'amore is een uitgave van Ponderosa. Beluister fragmenten op de website en myspace van 'Canzoniere Grecanico Salentino'. De discografie vind je hier. Lees een interview met Mauro Durante op Rootsworld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten