The Klezmatics @ Cultuurcentrum Leopoldsburg

The Klezmatics gelden binnen de wereldmuziek als ware supersterren, ze zijn de enige klezmerband die ooit een felbegeerde Grammy award kon binnenrijven. Hun klezmer zit stevig verankerd in de Oost-Europese Joodse traditie, maar we horen bij hen ook allerlei muzikale invloeden uit Arabische, Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse muziek en jazz en punk. Met duivel-doet-al Frank London hebben ze bovendien een wereldberoemde trompettist in hun rangen. De laatste keer dat we deze fantastische band uit New York live meemaakten ligt al enige jaren achter ons. Daarom trokken we op dinsdag 13 maart naar het Cultuurcentrum Leopoldsburg om Lorin Sklamberg (zang, accordeon, gitaren, piano), Frank London (trompet, keyboards), Matt Darriau (klarinetten, altsax, kaval), Lisa Gutkin (viool, zang), Paul Morrissett (bas, cimbalom) en Richie Barshay (drums) aan het werk te zien.

Wat zijn dit toch allemaal prachtige muzikanten en wat een genot is het om te zien hoe multifunctioneel ze op mekaar inspelen en hoe inventief ze met hun rijke oeuvre omgaan.Het eerste kippenvelmoment komt er al snel aan, want na een vlotte klezmerinstrumental als opener, halen ze met 'Klezmorimlekh Mayne Libinke' meteen één van hun allerprachtigste nummers uit de kast. Knappe melodie, fijn arrangement met cimbalom en de wonderlijke stem van Lorin Sklamberg die erin slaagt mij telkens weer in vervoering te brengen! Er volgt nog meer moois zoals 'Loshin Koydesh', een oud Jiddisch liedje dat verwijst naar de heilige taal (het Hebreeuws). Ook de klassieker ‘Shnirele, Perele’ heeft een religieuze tekst (over de Messias), dit vredeslied spelen the Klezmatics al van in hun prille beginperiode maar ze weten er telkens een frisse, vernieuwende interpretatie aan te geven. Vinnig en speels gaat het eraan toe tijdens 'Moroccan game', een instrumental met jazzy accenten en meteen de gelegenheid om al deze topmuzikanten om beurt te laten soleren. Ook in 'Katz und Moyz' vallen de kleine versieringen en improvisaties op. Af en toe wordt plaats gemaakt voor ongedwongen klezmer, getuige de plezante deunen ‘Man in a Hat’ en Lolly Lo. Dat laatste is een bekend liedje van Woody Guthrie, aangekondigd als een ‘anti fascist love song’, The Klezmatics maakten er heel nieuwe muziek bij. Er zit nog materiaal in de set van dezelfde folklegende. 'Mermaid’s avenue', 'Gonna get through this World' (gezongen door Lisa Gutkin) en 'Holy ground' komen uit Wonder Wheel (2006). Op dat album brengen The Klezmatics een aantal onuitgegeven teksten van Woody Guthrie tot leven op hun eigenzinnige manier. Knap! In de bisronde mogen we meezingen met 'Ale Brider', één van de allerbekendste Jiddische anthems. Het is terug te vinden op het debuutalbum (1988) van The Klezmatics.

Dit was kortom alweer een memorabel concert van een even uitzonderlijke band!

Ter gelegenheid van hun 25-jarig jubileum verscheen dit voorjaar een live-dubbelcd, opgenomen in Town Hall (New York). Live at Town Hall is een uitgave van het Nederlandse label Music & Words. Dik de moeite! De rest van de discografie vind je hier (met audiosamples).

www.klezmatics.com
en.wikipedia.org/wiki/The_Klezmatics
www.myspace.com/klezmatics