De Senegalese muzikant Malick Pathé Sow is geen onbekende op deze blog. Hij behoorde ooit tot de groep van Baaba Maal (o.a. te horen op de cd Baayo), maar woont ondertussen al geruime tijd in Brussel. In 1998 brengt hij een eerste soloalbum uit (Danniyanke) waarmee hij ook op Sfinks te bewonderen is. De doorbraak blijft echter uit, in 2001 volgt een tweede cd in eigen beheer (Diariyata) en daarna vernemen we een hele periode niets meer van hem, totdat hij ineens volop begint op te treden met zijn groep Welnere en in 2005 onder de vleugels van het Zuiderpershuis de knappe cd Miin E Mah verschijnt. Malick Pathé Sow zingt en begeleidt zichzelf afwisselend op gitaar en hoddu. De begeleiding is verfijnder dan op de eerste twee eerder 'afropop' gerichte albums. In 2008 volgt via het gloednieuwe label van Muziekpublique het nog straffere Maayo Men en daarmee is Malick Pathé Sow echt gelanceerd als soloartiest. Hij verzorgt een uiterst memorabel concert op het Festival d' Art (Hoei) met een vernieuwde akoestische groep. Het is duidelijk dat zijn repertoire in een dergelijke setting ook live beter tot zijn recht komt en aan kracht wint.
Op zijn nieuwste album pakt Malick het nog soberder aan. Aduna is een duo-cd waarop hij de handen in elkaar slaat met zijn landgenoot Bao Sissoko, een virtuoos op de kora. Terwijl de wortels van Malick Pathé Sow, net als bij Baaba Maal, in de nomadische peulhblues van Noord-Senegal te situeren zijn, behoort Bao Sissoko tot de Mandinka bevolking, één van de grootste etnische groepen in West-Afrika. Malick (hoddu, gitaar en zang) en Bao (kora) spelen al lang samen en op de cd is goed te horen hoe perfect ze elkaars muziek aanvoelen en versterken. Enkele instrumentale nummers vertrekken van een bluesy, repetitief patroon, waar beide muzikanten beurtelings versieringen aan toevoegen. Daarvan vind ik het dromerige ‘Kora Julo’ het mooist. Malick heeft misschien niet het stembereik van Baaba Maal, maar in subtiele intensiteit moeten zijn warme vocalen in elk geval niet onderdoen! De kleine ornamenten hebben zelfs wat weg van Arabische zang. Luister bijvoorbeeld naar Ndaw Weinde.
Sporadisch laat het duo zich bijstaan door enkele opmerkelijke gastmuzikanten. Zo kleurt de stem van Talike Gelle de melodieuze pracht op Fedde en 'Tumburanke' fijntjes bij. Dat laatste nummer is een herwerking van Danniyanke, het titelnummer op Malick’s eerste solo album, maar deze nieuwe versie klinkt stukken frisser! Dat geldt eveneens voor de ijzersterke opener Bilbasi ('Alamari'), die als een glad reggaedeuntje op Diariyata prijkte. In het titelnummer en 'Tunnge Mi Eero' (met Emre Gultekin op divan en tembur) komen ze heel dicht bij de 'Mali blues' van Ali Farka Touré. Bij dit alles lijkt een ‘Hommage à Ali Farka Touré’ een verplicht nummertje, maar ze maken er wel degelijk iets origineels van met behulp van de Chinese gastmuzikant Guo Gan (erhu). Jawel, hier wordt West-Afrikaanse blues smaakvol verweven met Chinese opera!
De teksten verwijzen naar Senegalese tradities, terwijl ook universele, actuele thema’s zoals het lot van migranten, vrouwenrechten, het streven naar vrede, respect voor de aarde of de verwondering over de natuur de revue passeren.
Aduna van Malick Pathé Sow en Bao Sissoko is een pareltje en ongetwijfeld één van de aantrekkelijkste schijfjes van het jaar, zeker een kanshebber om hoog te eindigen in mijn persoonlijk eindejaarslijstje! Het album is een uitgave van Muziekpublique en wordt in de Benelux verdeeld door www.xmd.nl. Beluister hier korte fragmenten van alle nummers.
In september werd de cd voorgesteld in zaal Molière, de thuisbasis van Muziekpublique (zie filmpje). Dat hebben we gemist, maar we krijgen een nieuwe kans. Op 30 november 2012 speelt het duo in Rataplan (Borgerhout) en op 8 december 2012 in De Centrale (Gent).
http://www.myspace.com/malickpathesow
Geen opmerkingen:
Een reactie posten