Organisator Frans De Clercq slaagt erin de meest gerenommeerde Griekse artiesten naar zijn kleine zaaltje Art Base te lokken. En sommigen zijn zo tevreden over onthaal en publiek dat ze meermaals terugkeren!
Vorig weekend was het de beurt aan Maria Simoglou en Stratis Psaradellis. Het tweetal trad twee avonden na mekaar op, wij waren op vrijdag 23 november aanwezig. Maria Simoglou kenden we al even omdat ze te horen is op Kismet en Orion, twee cd’s van lyravirtuoos Stelios Petrakis. Samen met de grote Kretenzische zanger Giorgos Xylouris (recent ook te gast in Art Base) neemt ze op schitterende wijze de vocalen voor haar rekening. We zagen de jonge zangeres in 2009 live in De Centrale (Gent) met de groep van Petrakis. De laatste tijd is Maria vooral actief met Oneira, een initiatief van de Iranese percussionist Bijan Chemirani. Op dinsdag 4 december 2012 treedt dit collectief op in Flagey (Elsene) met het repertoire van hun tweede album Tale Yad. Verwacht je aan een dialoog tussen Helleense, Iranese en Occitaanse tradities. Zijn naam doet misschien niet direct een belletje rinkelen, maar ook Stratis Psaradellis heeft een indrukwekkende staat van dienst. Je vindt zijn biografie op Skopos, dé Nederlandstalige referentiewebsite m.b.t. Griekse muziek.
Voor het optreden in Art Base fungeert het Oostelijke Middellandse Zeegebied als rode draad. Maria Simoglou (zang, qanun en percussie) en Stratis Psaradellis (saz, lyra en Lavta) vertrekken vanuit het eiland Lesbos voor een muzikale reis door uiteenlopende regio’s zoals Macedonië, Thracië, Klein-Azië en de Zwarte Zee. Heel diverse stijlen passeren de revue en ze laten die allemaal op een natuurlijke manier in elkaar schuiven. We genieten van mooi uitgepuurde liederen met ‘aman aman’ stemversieringen maar ook eenvoudige, weemoedig swingende liedjes die een beetje Turks aandoen. Sommige stukken klinken vertrouwd, toch is het me niet gelukt om de correcte titels te detecteren, met uitzondering van het overbekende bisnummer 'milo mou kai mantarini', hier te horen in de versie van Marika Papagkika uit 1928. Hoewel deze muzikanten niet vaak het podium delen, voelen ze elkaar perfect aan. Bij Stratis valt het doorleefde lyraspel op, terwijl Maria’s glasheldere zangpartijen de luisteraar bij momenten in vervoering brengen. De subtiele percussie (o.a. daf en houten lepeltjes) werkt daarin ondersteunend.
Er zijn geen geluidsfragmenten of video’s van het duo beschikbaar, we kunnen wel twee filmpjes tonen van ‘modernere’ projecten waaraan Maria Simoglou haar medewerking verleende.
http://www.myspace.com/mariasimoglou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten