Op de hoesfoto staart ze je aan als het Libanese zusje van wijlen Amy Winehouse, maar daar stopt de vergelijking. Muzikaal roept Yasmine Hamdan eerder associaties op met de etherische gothic pop van This Mortal Coil of Bel Canto. Ze werd geboren in Libanon en doorliep er een stevig parcours als zangeres, componiste en actrice. In Beirut staat ze geboekstaafd als icoon van de underground dankzij het electro duo Soap Kills. Enkele jaren geleden verhuisde ze naar Parijs, waar ze samenwerkte met Mirwais, bekend van de Franse new wave band Taxi Girl. Voor haar solodebuut deed ze een beroep op Marc Collin (Nouvelle Vague). Yasmine zingt in het Arabisch, maar maakt daarbij gebruik van een waslijst dialecten uit Libanon, Koeweit, Palestina, Egypte enz.
Wie deze blog regelmatig leest, heeft wellicht in de gaten dat ik het meestal niet heb op synthesizers, drummachines en aanverwanten, maar dat komt vooral omdat de inzet van elektronica binnen de wereldmuziekniche graag afglijdt richting goedkope keyboards, afstompende beats, slaapverwekkende soundscapes, ambient geneuzel of opgezwollen bombast. Van platte commerce tot arty farty experimenten, vaak klinkt het al gedateerd voordat het verschenen is. Men zou er bijna bij vergeten dat er ook artiesten rondlopen die smaakvol met technologische snufjes omgaan.
Op Ya Nass horen we snedige, fijnzinnige arrangementen die de sfeer van muziek en teksten ondersteunen, maar het zijn in de eerste plaats de sterke melodieën en knap gestructureerde, intelligente songs die de cd van Yasmine Hamdan zo betoverend maken. 'Samar' en 'La Mouche' (een vrije bewerking van 'La' Mush Ana Ellabki' van Mohammed Abdel Wahab) zijn dromerige, elegante popsongs terwijl ‘Aleb’ herinnert aan Twin Peaks. Geheimzinnig, duister en spannend! In 'Shouei', ‘Enta Fen, again’ (oorspronkelijk van Soap Kills), 'Beirut', ‘Khayyam’ en ‘Ya Nass’ komt Yasmine’s stemtimbre akelig dicht bij dat van Elizabeth Fraser (Cocteau Twins, This Mortal Coil). Breekbaar, sensueel en krachtig tegelijk. 'In Kan Fouadi' laat invloeden van klassieke Indiase zangtechnieken bovendrijven, maar bekoort me minder door de geforceerde overgangen. Tijdens ‘Hal’ duiken in de klassiekere zangpartij echo’s van Arabische diva’s op, die in een schimmige onderwereld verzeild geraakt zijn. Yasmine zingt dit nummer in de nieuwe film van Jim Jarmusch.
Belachelijk tegenstrijdig, maar de verfijnde muziek van deze getalenteerde, eigenzinnige artieste laat zich volgens mij het best benoemen als ‘warme wintermuziek’ of ‘akoestische elektronica’. Ya Nass van Yasmine Hamdan is een uitgave van Crammed Discs. Op 4 mei 2013 treedt ze op in de Botanique.
http://www.yasminehamdan.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten