 |
| Foto's: Michael De Plaen
Konkoma is een groep uit Londen, opgericht door saxofonist Max Grunhard en producer Ben Lamdin. Centraal staan twee sterkhouders van de Ghanese muziek, namelijk Alfred ‘Kari’ Bannerman (gitaar & zang) en Emmanuel Rentzos (keyboards & zang). Beide heren waren in heel wat groepen actief, ze zaten samen o.a. bij Osibisa, het collectief dat in de jaren 70 reeds wereldmuziek maakte, toen die term nog moest uitgevonden worden. Konkoma bestaat verder uit Nii Tagoe (zang & percussie), Reginald ‘Jojo’ Yates (zang, mbira, seprewa & percussie), Max Grunhard (saxofoon), nog twee blazers, een basgitarist en een drummer.
Vorig jaar besprak ik hun titelloze debuutalbum (zie hier).
'We horen op deze cd zoals verwacht veel funky stuff in een retro seventies sfeertje. Het swingt allemaal behoorlijk, voortgestuwd door drums, percussie en vette baslijnen, maar de verdere uitwerking en vooral het songmateriaal blijft een beetje aan de magere kant, waardoor het gros van de nummers snel verdampt.'
Op donderdag 28 maart trad de 9-koppige band op in le Bar du Matin. Deze trendy bar in Vorst behoort tot het imperium van Brussels horecagoeroe Frédéric Nicolay. Elke donderdagavond kan je er omstreeks 21:00 uur terecht voor een gratis concert. Groepen die op tournee zijn, spelen er met plezier voor een habbekrats als ze een gaatje in hun agenda hebben. Een uurtje voor het optreden arriveren we ter plaatse en bereiden ons alvast voor op het ergste. We zijn immers beland in een rumoerige drukte en merken tot overmaat van ramp dat er zelfs geen podium te bespeuren is. De instrumenten staan dicht bij elkaar in een hoek opgesteld.
Maar…onze vrees blijkt ongegrond. Een schitterend concert wordt ons deel! De muzikanten hebben er zichtbaar zin in en de klank staat perfect afgesteld. Luid genoeg om het lawaai van het publiek te onderdrukken maar ook niet té luid. De muzikale nuances blijven overeind en oordopjes hoeven we niet boven te halen!
Konkoma beschikt over vier uitstekende zangers, waaronder de twee kranige veteranen en ze stuwen hun set naar een climax door het tempo regelmatig op te voeren en diverse stijlen naadloos in elkaar te laten overvloeien. In het begin vuren ze wat tegendraadse ritmes op ons af zoals opener Niebakwa en Lie Lie.
Eens goed op dreef schakelen ze over op stomende, strakke, funky Afrobeat en zetten o.a. ijzersterke versies neer van Sibashaya Woza, Kpanlogo en Me-Kyin-Kyin.
Terwijl het buiten voor de afwisseling nog eens begint te sneeuwen, stijgt de temperatuur binnen naar ongekende hoogten. We hebben hier overduidelijk te maken met goed geoliede machine die er al een flinke resem concerten heeft opzitten. Het enthousiasme druipt ervan af en de interactie tussen de rasmuzikanten verloopt vlekkeloos. Nog een hoogtepunt komt er in de vorm van Handkerchief, de mbira (duimpiano) zorgt voor een repetitieve, bedwelmend trancy ondertoon. Een tweetal keren nemen ze gas terug voor knappe, jazzy afroppop ('Senture') en het traditionele Jojo's Song. De seprewa (het Ghanese neefje van de kora) wordt te voorschijn getoverd, voor het publiek het uitgelezen moment om even tot rust te komen. Tijdens de bisronde wordt een heus highlifenummer opgeduikeld en opnieuw valt op wat een ferme gitarist ze met Alfred ‘Kari’ Bannerman in hun gelederen hebben!
De muzikale finesses van Konkoma komen live onmiskenbaar beter uit de verf dan op plaat!
Beslist geen kattenpis!
 Foto's: Michael De Plaen |
http://bardumatin.blogspot.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten