“Mijn muziek is als een caleidoscoop van emoties. Ik maak muziek om bij te huilen, muziek om bij te drinken, muziek om feest bij te vieren en zo kan ik nog wel even doorgaan. Eigenlijk maak ik muziek voor alle gelegenheden”.
De Sunday Times omschreef hem als ‘Italië's grootste geheim’ en volgens MOJO is hij ’Italië's meest intrigerende muzikale reiziger’. Hoog tijd dus om kennis te maken met Vinicio Capossela, een eigenzinnige artiest die ondertussen al toe is aan zijn vijftiende langspeler. Vinicio Capossela heeft Italiaanse roots, groeide op in Duitsland en verhuisde op zijn twintigste naar Milaan om zijn muzikale carrière vorm te geven. We lezen dat hij een grote bewonderaar is van Tom Waits en dat hij zich inhoudelijk graag laat inspireren door Jack Kerouac en Charles Bukowski.
Rebetiko Gymnastas werd opgezet als een eerbetoon aan de Griekse rebetiko. Naast enkele onuitgegeven nummers, bevat de cd voornamelijk songs uit eerdere albums die in een nieuw jasje gestoken werden. Vinicio Capossela (zang & piano) nam daarvoor enkele gerenommeerde Griekse muzikanten onder de arm zoals Manolis Pappos (bouzouki), Vassilis Massalas (baglama) en Ntinos Chatziiordanou (accordeon). Het resultaat kunnen we geen pure rebetiko noemen, de excentrieke Capossela creëert namelijk een eigen universum door zich in een veelvoud aan stijlen en sferen onder te dompelen. Uit die mix distilleert hij vervolgens een persoonlijk geluid, waarbij de traditionele instrumenten regelmatig het gezelschap krijgen van een retro surfgitaartje of farfisa orgeltje. Opener Abbandonato is bijvoorbeeld een vrije bewerking van Los ejes de mi carreta, een lied in de nueva cancion traditie van Atahualpa Yupanqui. Marc Ribot (gitaar) fungeert als gast. Rebetiko schemert erin door, maar ook Balkan Tango. Dat geldt eveneens voor Con una rosa terwijl Gimnastika en 'Corre il soldato' beelden op het netvlies projecteren, die zo weggelopen lijken uit één of andere burleske film van Emir Kusturica. Tijdens Contratto per karelias komt Manolis Pappos met zijn bouzouki het dichtst bij traditionele rebetiko (inclusief sirtaki versnellingen) en in Rebetiko mou ventileert Capossela zijn persoonlijke filosofie over het genre. Nee, we kunnen deze Capossela zeker geen gebrek aan humor verwijten. Luister maar eens naar het schalkse Contrada chiavicone of Signora luna, dat laveert tussen countryblues en spaghettiwestern. Voor de bekende rebetikoklassieker Misirlou riep Capossela vocale hulp in van Kaiti Ntali, een doorwinterde diva. Ze maken er een leuke pastiche van, alsof een herboren Joe Meek hier de boel lekker door de mangel is komen draaien. Morna en Cancion de las simples cosas (bekend van Mercedes Sosa) zijn meer op Latijns-Amerikaanse leest geschoeid en laten Capossela’s theatrale kantjes nog sterker bovendrijven.
Vinicio Capossela snijdt kortom een rijk muzikaal palet aan, balancerend op de dunne draad tussen authentieke emoties en relativerende humor. Als ik hem toch een label moet opplakken hoort hij wat mij betreft thuis in het rijtje van 'chansonniers bohémiens' à la Arno of Melingo.
Rebetiko Gymnastas is een uitgave van Ponderosa en wordt in de Benelux verdeeld door Pias. David Prudhomme (auteur van de strip Rebetiko) stond in voor de knappe hoesillustraties.Op zondag 14 april 2013 treedt Vinicio Capossela op in de Melkweg (Amsterdam).
http://viniciocapossela.it/
http://www.youtube.com/user/viniciocapossela
http://en.wikipedia.org/wiki/Vinicio_Capossela
Geen opmerkingen:
Een reactie posten