‘In de voetsporen van Django’
De muziek van Django Reinhardt blijft enorm populair, getuige de vele ensembles die zich op zijn repertoire en stijl toeleggen in België en de rest van de wereld. Gitaristen Fapy Lafertin en Lollo Meier kregen de zigeuner manouche swing van Django als het ware met de paplepel binnen en hebben elk op hun eigen manier hun sporen verdiend als authentieke vertolkers van Django’s muziek.
Fapy Lafertin is geboren in België in een Sinti muzikantenfamilie. Als kind leerde hij verschillende instrumenten spelen en beheersen. Hij werd bekend dankzij het 'Piotto Orchestra', waarin ook Vivi Limberger, de vader van Tcha Limberger jarenlang actief was. Ondertussen houdt hij dit muzikale erfgoed in ere met zijn eigen ‘Lafertin Quintet’.
Lollo Meier woont in het zuiden van Nederland en bracht een groot deel van zijn jeugd al reizende door met zijn Sinti familie. Interessant is dat hij zich toelegt op minder bekende composities van Django Reinhardt. Ook hij heeft zijn eigen groep, het 'Lolo Meier Quartet', waarin Tcha Limberger de vioolpartijen voor zijn rekening neemt.
Als verre neven hebben Fapy en Lollo de krachten gebundeld en met ‘in het voetspoor van Django’ een programma in elkaar gebokst waarmee zij al een tijdje rondtoeren. Gisteren was het duo te zien in Cultuurcentrum Leopoldsburg, ondersteund door Bram van Es (basgitaar) en Henry Schuler (contrabas).
Het werd een geslaagde doortocht. We genoten van de virtuositeit van beide topgitaristen, die afwisselend elk in hun eigen stijl soleerden en perfect op elkaar inspeelden. Bekende en minder bekende songs van Django passeerden de revue, zoals Are you in the mood, China boy, Brick top en het rustige Melodie au crépuscule. Que reste-t-il werd bekend dankzij de Franse zanger Charles Trenet en Afternoon in Paris is een klassieker van Stephane Grappelli, de violist die meestal in één adem genoemd wordt met Django.
Ook in hun eigen composities blijft het duo de Django stijl trouw, hoewel hier af en toe een lichte ‘latin’ toets te bespeuren viel. Die stukken vielen zeker niet uit de toon. Van Lollo onthouden we Maggie’s song (over zijn dochter), Rosas en La route de Paris.
Lollo Meier en Fapy Lafertin steken dankzij hun technisch vernuft en doorleefde interpretaties met kop en schouders uit boven de meeste Django performers die we tot nu toe aan het werk zagen. En hoewel een cultureel centrum eigenlijk niet de meest geschikte setting is voor dit soort muziek, genoten we met volle teugen van dit boeiende en gevarieerde concert door twee toppers in het genre.
Cd's van Lollo Meier (ook via cdbaby)
Cd's van Fapy Lafertin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten