‘Anchors’ van Makis Seviloglou

‘De moderne Griekse liedjes zijn geen Yassou-liedjes meer. Dat zijn liedjes die je naar een glas wijn doen grijpen en dan tegen elkaar zeggen ‘op je gezondheid’, liedjes die een sfeer van lange, volgeladen tafels op gezellige dorpsfeesten van weleer oproepen’.

‘Anchors’ is het tweede album van Makis Seviloglou, een Griekse zanger/componist, die hier nog onbekend is maar door zijn Nederlandse platenfirma alvast met superlatieven overladen wordt. Gevaarlijk natuurlijk, vermits de verwachtingen van de luisteraar op die manier eveneens overspannen geraken.Makis Seviloglou groeide op in Kozani, een stad in Noord-Griekenland. Daar begon de muziek voor hem als een hobby, terwijl hij nog als archeoloog werkzaam was. Maar hij werd opgemerkt door Haris Alexiou, die zijn nummer ‘Tha Megalonoume Mazi ‘ gebruikte op haar album Os Tin Akri Tou Ouranou Sou (2003). Daarmee ging de bal voor Makis aan het rollen, want het bleef niet bij die ene keer.Voor haar volgende album Vyssino ke neratzi  (2006) stond Seviloglou in voor ongeveer de helft van de nummers. Ondertussen schreef hij ook muziek voor theaterproducties en filmdocumentaires. In 2008 presenteert Makis Seviloglou zijn eerste eigen cd Glyko Methysi (zoete dronkenschap) in Athene. De diva is daarbij aanwezig, net als Dimitris Mitropanos, want beide beroemdheden verleenden hun medewerking aan het album. Met een dergelijke steun in de rug, zou je verwachten dat deze jonge artiest echt gelanceerd is, maar zo eenvoudig is het blijkbaar toch niet. Niet alleen is de concurrentie binnen het spectrum van de Griekse populaire muziek enorm, Makis Seviloglou heeft ook een eigen stijl, die een aantal luisteraars in Griekenland minder ziet zitten. De manier waarop hij als een soort singer-songwriter traditionele muziek uit zijn streek niet alleen combineert met populaire Griekse muziek (Laiko) maar ook met jazz en westerse ballads wijkt te fel af van de norm. Gelukkig kruist de Nederlandse muzikant Wout Pennings zijn weg. Hij haalt Makis naar Nederland om een tweede album op te nemen.

Anchors verschijnt in de loop van 2010 bij het Nederlandse label Coast to coast. Makis Seviloglou begeleidt zichzelf op verschillende tokkelinstrumenten (8-snarige citharone, akoestische gitaar, bouzouki en tzouras). Verder komen we een indrukwekkend lijstje klasse muzikanten tegen op het album, waaronder Dimitris Mistakidis (akoestische gitaren, luit, contrabas), die we onlangs nog in het Zuiderpershuis bezig zagen met zijn eigen groep Apsilies. Ook Kiriakos Gouventas (violen) is van de partij. Hem konden we begin 2011 nog bewonderen in het gezelschap van Solon Lekkas bij Art Base.

Het moet gezegd worden, de veertien composities op ‘Anchors’ zijn allemaal sterk en bovendien is er variatie troef. Een te bonte mix van stijlen kan een plaat stuurloos maken, maar de fijngevoelige arrangementen maken er toch een coherent geheel van. Het album gaat van start met een opeenvolging van vier midtempo stukken ('Εγώ το διάλεξα', 'Βυθός', 'Μια φλέβα που χτυπά' en  Άγκυρες') waarin het warme timbre van Makis op zijn best uit de verf komt. Deze nummers klinken onmiskenbaar Grieks. Vooral de heftige, emotionele passages tijdens 'Βυθός' (hier te beluisteren) en titelsong   Άγκυρες' (met een refrein dat de intensiteit van Bosnische sevdah oproept) zorgen voor kippenvel. 'Μια φλέβα που χτυπά' wordt alleen even ontsierd door de lichtjes gezwollen instrumentale outtro. Tijdens het met een bluesy piano gelardeerde Όνειρο φυλαγμένο' gaat het een beetje richting kleinkunst à la Kris De Bruyne en terwijl Makis in 'Πόσο σ' αγάπησα μετρώ' op parlando overschakelt, meandert het nummer rustig verder met behulp van Dire Straits achtig gitaarwerk. Nog altijd niet mis, maar minder beklijvend. Dan volgt met 'Κορμί καράβι' opnieuw een hoogtepunt, een knappe melodie ingebed in ritmische rebetiko accenten. In  Έρωτας σαν μήνας Μάρτης', het enige snelle nummer, worden we getrakteerd op een speelse ‘Django Reinhardt & Paolo Conte goes Balkan’ mix waarna de dromerige ballad 'Ποιός τον κόσμο τον ορίζει' eerder op maat van een zangeres zoals Melina Kana geschreven lijkt. De cd opent niet alleen heel sterk, maar ook op het eind mogen we nog genieten van een vijftal toppers. Zo is  'Σ' ένα δέντρο' (hier te beluisteren)  pure, ruwe rebetiko eerste klas terwijl we in 'Του Δρίνου το γεφύρι' gewoon een frisse, vanzelfsprekende radiovriendelijke deun herkennen die lang in het hoofd blijft hangen. Haris Alexiou komt niet meer in beeld, maar de jonge Maria Papanikolaou doet het minstens even goed in 'Στη ζεστή σου την αγκάλη', een vintage Grieks nummer in de stijl zoals we die kennen van de allerbeste ‘rebetiko meets laiko’ traditie. Deze veelbelovende zangeres is vooral bekend omwille van haar samenwerking met Sokratis Malamas. Het intiem epische 'Νόνα' en de filmische instrumental 'Ταξίδια πο' ronden dit zeer geslaagd album af. En jawel, de ‘Yassou’ sfeer zit er helemaal in!

Makis Seviloglou wordt dankzij ‘Anchors’ terecht binnengeloodst in de internationale wereldmuziekmarkt. Op woensdag 25 april 2012 (nog even geduld dus) treedt hij op in De Roma (Borgerhout). Geniet hier alvast van de titelsong in live uitvoering plus een korte voorstelling van de dvd die vorig jaar tijdens een tournee in Nederland opgenomen werd.





Makis Seviloglou Myspace
Makis Seviloglou website
Makis Seviloglou biografie (Skopos)