De grote doorbraak van Fatoumata Diawara stond als het ware in de sterren geschreven. Haar vanzelfsprekende charme viel onmiddellijk op toen we haar de eerste keer zagen als backingzangeres/danseres bij Oumou Sangare in 2009 op Afro-Latino (Bree) en Sfinks (Boechout). We wisten op dat moment niet dat deze opvallende verschijning er al een jeugdige carrière op had zitten in de filmwereld. Ze is te zien in Genesis (1999) en Sia, le rêve du python (2001). Daarnaast was ze voornamelijk bezig met musical en dans. In 2010 zagen we Fatoumata Diawara terug op het Afrikafestival in Hertme, waar ze dé revelatie van het weekend was. Bekijk hier fragmenten van dit concert. We schreven toen:
‘Deze dame heeft het allemaal: uitstraling (die onweerstaanbare glimlach), een mooie stem, sterke eigen composities, een originele sound, persoonlijkheid, een goede begeleidingsgroep… Haar ‘look’ en podiumverschijning (meisje met gitaar dat ook heftig kan dansen) heeft wat weg van Rokia Traore. Maar de muziek en stem zijn meer schatplichtig aan Oumou Sangare, met wie ze de wassoulou sound gemeen heeft, maar dan heel eigenzinnig gekruid met haar eigen muzikale visie. Alleen een cd ontbreekt nog, maar daaraan wordt hard gewerkt. Haar debuutalbum verschijnt in 2011 bij het befaamde wereldmuzieklabel World Circuit. Aan goede marketing zal het deze veelbelovende artieste dus beslist niet ontbreken. A new star is born!’
De cd opent rustig met ‘Kanou’, een meanderend liefdesliedje vol ingehouden sensualiteit. Jazzy keyboards zorgen voor een wondermooie outtro. Met de Afropop van ‘Sowa’ en vooral ‘Bakonoba’ (met sprankelend gitaarwerk van Moh Kouyate) komt het album verder op temperatuur.Dit zijn songs die meteen in het hoofd blijven spoken. We herkennen echo’s van de Wassoulou sound, maar wat we hier horen is toch vooral ‘pure’ pop van de meest meeslepende soort. ‘Sonkolon’ en het funky ‘Kèlè’ leunen dichter aan bij traditionele Wassoulou. Hier komen Fatoumata’s stembuigingen en intonaties heel dicht bij die van haar mentor Oumou Sangare, aan wie ze de midtempo ballad ‘Makoun Oumou’ opdraagt, een liedje met een verrassend knappe finale. Na de broze ballad ‘Alama’ volgen nog enkele kleppers. In de heupwiegend swingende single ‘Bissa’ neemt Fatoumata naast de vocalen ook het zwoele koortje voor haar rekening. Dergelijke overdubs werken ook op de rest van het album prima, maar hier is het contrast tussen de heldere hoge stem en de lage hese variant superheerlijk. De subtiele ritmewisselingen in ‘Mousso’ worden in goede banen geleid door niemand minder dan Afrobeat coryfee Tony Allen. ‘Wililé' is een bloedmooie ballad met kleine weerhaakjes, sfeervol ingekleurd door het koraspel van Toumani Diabaté. In haar teksten steekt Fatoumata Diawara vrouwen die het moeilijk hebben een hart onder de riem. Ook neemt ze het op voor vrouwen die hun eigen weg gaan, zich niet laten dicteren door de tradities van een patriarchale maatschappij. Zo doet ze in het bluesy ‘Boloko’ een oproep aan alle moeders om te stoppen met vrouwenbesnijdenissen. De jazzy afsluiter ‘Clandestin’ werd opgedragen aan alle ‘illegalen’ die om het leven kwamen tijdens hun gevaarlijke tocht naar een beter leven.
‘Fatou’ verdient zonder voorbehoud het predicaat van topdebuut. Meer info: Worldcircuit en Myspace.
Je kan Fatoumata Diawara op donderdag 27 oktober live bewonderen in De Roma (Borgerhout). Hieronder presenteren we je alvast enkele smaakmakers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten